Παρασκευή 29 Δεκεμβρίου 2006

H Mουσική είναι σαν τον 'Eρωτα


Κάθομαι και σήμερα μπροστά στον υπολογιστή μου
Ρυθμίζω το ραδιόφωνο μου στην αγαπημένη μου
συχνότητα στους 92.00 FM Galaxy και η μουσική μελωδία
ξεχυλιζει το δωμάτιο. Είναι αλήθεια... τίποτα δεν μπορώ να κάνω
χωρίς τη μουσική.Η ζωή μου είναι άρρηκτα δεμένη μαζί της.
Περπατάω στο δρόμο και τραγουδάω....ψυθιρίζω τα αγαπημένα
μου τραγούδια και ο κόσμος με κοιτάζει....
Άλλοι χαμογελάνε , άλλοι με ρωτάνε, άλλοι κουνάνε το κεφάλι
απορημένα. Για μένα η μουσική είναι σαν τον έρωτα.
Δεν ζεις μακριά της. Κάθε κομμάτι της ζωής μου έχει
χαρακτεί με ένα τραγούδι. Μπαλάντα....Metal....Classic Rock.....
Τόσο διαφορετικά μα και τόσο όμοια...σαν τη ζωή μου.
Το μελωδικό γρατσούνισμα της κιθάρας μοιάζει
με ερωτικό άγγιγμα.... Το μπάσο με την ερωτική επαφή.
Άλλοτε δυνατά...άλλοτε αργά...
Άλλοτε γρήγορα....μα πάντα αισθησιακά....
Οι στίχοι είναι σαν την καρδιά που χτυπά δυνατά....
Άλλοτε απο χαρά και άλλοτε απο σπαραγμό και θλίψη.
Μοιάζει με το δάκρυ....με το φιλί....με γλώσσες παιχνιδιάρικες.
Οι νότες τόσο προσαρμοσμένες....θυμίζουν τη χημεία ανάμεσα
σε εραστές....ανάμεσα σε ανθρώπους που αφήνονται στο πάθος.
Τα υγρά μελωμένα κορμιά....η μυρωδιά που εκχύεται
στον διάκοσομο οι ερωτικές λέξεις που προφέρονται πάνω
στην τρέλα του ερεθισμού.ΟΛΑ τελικά είναι ΜΟΥΣΙΚΗ.

“Τα τραγούδια εναλλάσονται το ένα το άλλο...
και οι γραμμές και αυτού του post γεμίζουν.....
Στο σταθμό ακούγεται τώρα το “Living Next Door To Alice”
από τους Smokie.Ανατριχιάζω....πόσοι απο εμάς άραγε δεν
ζήσαμε μια τέτοια στιγμή? Να ζεις δίπλα σε κάποιον άνθρωπο
και να μην τολμάς ποτέ να πεις αυτό που αισθάνεσαι?
Και φτάνει κάποια στιγμή η ώρα που το άτομο αυτό
φεύγει απο τη γειτονιά. Μένεις ακίνητος στο παράθυρο
και όλη σου η ζωή δίπλα του....όλα όσα αισθάνεσαι
και ποτέ δεν μπόρεσες να εκφράσεις περνάνε απο
μπροστά σου σαν ταινία....
What if.....αναρρωτίεσαι.....μα είναι πια αργά.....
Χρόνια ολόκληρα...ίσως και απο παιδιά μαζι
μα ο έρωτας σου δεν εκδηλώθηκε ποτέ...ίσως απο φόβο
για την απόρριψη ίσως....απο.... δεν ξέρω να σας πω
Μακάρι να ήξερα ...σαν “Πνεύμα” που είμαι......
Για τον καθένα μπορεί οι λόγοι να είναι χίλιοι δυο και
όλοι διαφορετικοί....”
Κλείνει η παρένθεση. Επανέρχομαι αν και ομολογώ
χάθηκα λίγο σε αυτή τη σκέψη....
Η μουσική είναι σαν τον έρωτα λοιπόν....είναι ΕΡΩΤΑΣ.
Κάπως έτσι λοιπόν και μέσα απο τη μουσική....
Ίσως και εσύ με ερωτευτείς.....

5 σχόλια:

foxy lady είπε...

When the musics over
When the musics over, yeah, when the musics over
Turn out the lights, turn out the lights
Turn out the lights, yeah
When the musics over
Turn out the lights
For the music is your special friend
Dance on fire as it intends
Music is your only friend
Until the end...
Καλημερα...

πνευμα είπε...

The only friend....the only lover...

Let me take you to a journrey of music and love....

καλημέρα....

coolplatanos είπε...

Το κείμενό σου, ανεξάρτητα από τις αναφορές στη μουσική, μου θύμισε τούτο το καταπληκτικό ποίημα του αλεξανδρινού μας ποιητή.

Μισή ώρα
Μήτε σε απέκτησα, μήτε θα σε αποκτήσω
ποτέ, θαρρώ. Μερικά λόγια, ένα πλησίασμα
όπως στο μπαρ προχθές, και τίποτε άλλο.
Είναι, δεν λέγω, λύπη. Aλλά εμείς της Τέχνης
κάποτε μ’ έντασι του νου, και βέβαια μόνο
για λίγην ώρα, δημιουργούμεν ηδονήν
η οποία σχεδόν σαν υλική φαντάζει.
Έτσι στο μπαρ προχθές —βοηθώντας κιόλας
πολύ ο ευσπλαχνικός αλκολισμός—
είχα μισή ώρα τέλεια ερωτική.
Και το κατάλαβες με φαίνεται,
κ’ έμεινες κάτι περισσότερον επίτηδες.
Ήταν πολλή ανάγκη αυτό. Γιατί
μ’ όλην την φαντασία, και με το μάγο οινόπνευμα,
χρειάζονταν να βλέπω και τα χείλη σου,
χρειάζονταν να ’ναι το σώμα σου κοντά.
Κ.Π. Καβάφης
Από τα Κρυμμένα Ποιήματα 1877;-1923, Ίκαρος 1993)

coolplatanos είπε...

http://www.kavafis.gr/poems/content.asp?id=196&cat=4

πνευμα είπε...

Σε ευχαριστώ που έντυσες το κείμενο μου με αυτό το υπέροχο ποιήμα

Την καλησπέρα μου