Τετάρτη 31 Ιανουαρίου 2007

A Question of Heaven


-The time is close now, the end is near
my walk through the valley, trails of fear.
I feel empty, my penance overdue,
i guess it's too late now to be with you.
I'm extremely frightened of what will surely be
i sold myself, the death of me.
I know you can't forgive me
i know I'm on my own,
i've betrayed you. I walk alone.

-Question me not say the lord unto thee,
you have chosen your own fate
and your own destiny.
Denied of this life is what you are to be,
you have chosen your own fate
and your own destiny.

-What exactly is the meaning of this?
Just pawns in your twisted game.
Severe pain for the lie I'm living,
for a love I never could betray.

-Question me not say the lord unto thee,
you have chosen your own fate
and your own destiny
Denied of this life is what you are to be,
you have chosen your own fate
and your own destiny

-Lord I pound my fists at you,
won't you just let me die.
Would I not suffer enough,
no inner peace no after life.

I did what I thought was right
all for the love of my life,
i know it's sad but true.
Something is very wrong,
condemned to suffer so long
for a love so true.

The question that lies within
is so hard to understand,
it steal tears from me.
And in my dying breath
my heart holds no regrets,
i wouldn't change a thing.

My spirit begins to rise
to the heavenly skies,
just to be shunned away by you.
Now all I want is to die,
no streets of gold in the sky
and I wash my hands of you.

-Rising to the heaven's light
just to plead for death,
just to be denied
Rising to the heaven's light
just to plead for death,
just to be denied.

-I know you can't forgive me,
i know I'm on my own.
I know that I've betrayed you,
you know I walk alone.

I walk the trail of fear.
I pound my fists at you.
I'm shunned away by you.
I wash my hands of you.

Questioning the lord...

Iced Earth

Τετάρτη 24 Ιανουαρίου 2007

Epitaph...



The wall on which the prophets wrote
Is cracking at the seams.
Upon the instruments of death
The sunlight brightly gleams.
When every man is torn apart
With nightmares and with dreams,
Will no one lay the laurel wreath
As silence drowns the screams.

Between the iron gates of fate,
The seeds of time were sown,
and watered by the deeds of those
Who know and who are known;
Knowledge is a deadly friend
When no one sets the rules.
The fate of all mankind I see
Is in the hands of fools.

Confusion will be my epitaph.
As I crawl a cracked and broken path
If we make it we can all sit back and laugh.
But I fear tomorrow Ill be crying,
Yes I fear tomorrow Ill be crying.

*Epitaph - King Crimson

Κυριακή 21 Ιανουαρίου 2007

Thirteen phrases for living


1. I love you not for whom you are but who
I am when I’m by your side.

2. No person deserves your tears and who deserves them
won’t make you cry.

3. Just because someone doesn’t love you as you wish,
it doesn’t mean you are not loved with all his/her being.

4. A true friend is the one who holds your hand
and touches your heart.

5. The worst way to miss someone is to be seated
by his/her side and know that you will never have him/her.

6. Never stop smiling, not even when you are sad,
someone might fall in love with your smile.

7. you may only be a person in this world,
but for someone you are the world.

8. Don’t spend time with someone
who doesn’t care spending it with you...

9. Maybe God wants you to meet many wrong people
before you meet the right one, so when this happens,
you will be thankfull.

10. Don’t cry because it came to an end.
Smile because it happened.

11. There will always be people who will hurt you,
so you need to continue trusting, just be carefull.

12.Become a better person and be sure to know
who you are before meeting someone new and hopping
that person knows who you are.

13. Don’t struggle so much, best things happen
when not expected

*Gabriel Garcia Marques

Πολύτιμο...


Αν μπορείς να κρατάς την ψυχραιμία σου
όταν οι άλλοι χάνουν τη δική τους
και ρίχνουν σε σένα την ευθύνη και την αιτία
της αδυναμίας τους.

Αν έχεις πίστη στον εαυτό σου όταν οι άλλοι
αμφιβάλλουν για σένα και δεν σε πειράζει
αυτή η δυσπιστία τους.

Αν μπορείς καρτερικά να περιμένεις χωρίς να σε
κουράζει η αναμονή, Ή όταν διαδίδουν
ψέματα για σένα να μην ξεπέφτεις και συ στο ψέμα,
ή όταν φανερά σου δείχνουν μίσος να μην αφήνεις
το μίσος να σε καταλάβει κι όμως να μην φαίνεσαι
πολύ αγαθός μήτε πολύ στοχαστικός στα λόγια.

Αν να ονειρεύεσαι είσαι ικανός δίχως να γίνεσαι
σκλάβος των ονείρων.

Αν μπορείς να σκέφτεσαι, αλλά όχι για χάρη της
ίδιας σου της σκέψης.

Αν να δέχεσαι μπορείς θρίαμβο και όλεθρο το ίδιο
και να αντιμετωπίζεις παρόμοια και τα δύο.

Αν είσαι σε θέση να υπομένεις ακούγοντας την αλήθεια
που συ είπες, να επαναλαμβάνεται αλλοιωμένη
από πονηρούς που επιδιώκουν έτσι να παγιδέψουν
αφελείς ή να παρατηρείς αυτά που συ τους έδωσες ζωή,
σπασμένα να κείτονται και παραπεταμένα και να τα
φτιάχνεις εξαρχής με εργαλεία φθαρμένα.

Αν τολμάς όλα σου τα πλούτη μαζεμένα να τα παίζεις
κορώνα-γράμματα με μιας να χάνεις κι απ’ την αρχή
να ξεκινάς χωρίς να μέμφεσαι για την μοίρα σου κανένα.

Αν μπορείς να κάνεις καρδιά, νεύρα και μυς
να σε υπηρετούν ακόμη και όταν έχουν καταρρεύσει
και γερά να κρατάς, ενώ δεν υπάρχει εντός σου τίποτα
πέρα από την θέληση που τους λέει «Βαστάτε!»

Αν μπορείς να μιλάς με χιλιάδες κι όμως να κρατάς
την αρετή σου, ή να περπατάς με κυβερνήτες
κι όμως να μην αλλάζεις την απλή ζωή σου

Αν ούτε εχθροί να σε βλάψουν μπορούν μα ούτε
και οι κοντινότεροι φίλοι

Αν όλοι έχουν την ίδια αξία για σένα και κανείς
πιο πολύ από τους άλλους

Αν μπορείς να γεμίζεις τη μέρα σου με εικοσιτέσσερις ώρες
άξιας ζωής τότε δική σου θα είναι όλη η Γη με όλα τα αγαθά της

κι ακόμα:

Αληθινά θα είσαι Άνθρωπος παιδί μου.
*Pablo Picasso - Guernica

Τρίτη 16 Ιανουαρίου 2007

Με ένα φουστάνι ουρανό



Ντυμένη με ένα φουστάνι ουρανό
και πλημμυρισμένη από μια θάλασσα
συναισθήματα , χάνομαι απόψε στην
αγκαλιά σου. Τα χέρια σου με σφίγγουν ηδονικά,
νοιώθω την έξαψη σου καθώς τα κορμιά μας
γίνονται ένα. Κοιτάζω την φωτιά στα μάτια σου
και οι όλες οι αισθήσεις μου διεγείρονται.
Τα χείλη μου σφραγίζουν τα δικά σου

και αφήνομαι στον φτερωτό θεό Έρωτα.
Δάκρυα ανείπωτης χαράς γεμίζουν το πρόσωπο μου

καθώς σε ακούω να ψιθυρίζεις στο αυτί μου
όλα όσα θέλω να ακούσω, όλα όσα θεωρούσα
απίθανα , χωρίς καν να στα ζητήσω.

Η γλώσσα σου χαιδεύει το κορμί μου

αργά και βασανιστικά ,τα δάχτυλα σου
με αγγίζουν αναζητώντας όσα κρύβουν οι λέξεις μου.
Κλείνω τα μάτια και απολαμβάνω
το ερωτικό άγγιγμα σου, η ανάσα σου καυτή
με ερεθίζει αφάνταστα.Οι ρώγες μου ορθωμένες
αναζητούν τα χάδια σου και τα φιλιά σου.
Με δαγκώνεις και αφήνεις το σημάδι σου πάνω μου,
μα δεν νοιώθω πόνο μόνο τη φλόγα σου να με καίει
όλο και πιο πολύ. Σφίγγεις τα στήθια μου
και τα σφραγίζεις παθιασμένα με τα χείλη σου.
Ο πόθος μου γίνεται σεισμός , οι αισθήσεις μου
κατακλύζονται από το πάθος μου για τον έρωτα σου.

Με κινήσεις ζηλευτές νοιώθω τα φιλιά σου
να παίρνουν θέση στην υγρή μου ήβη.
Φυλακίζεις την κλειτορίδα μου στο στόμα σου ,
ρουφάς το νέκταρ μου και παίζεις
με τα κατακόκκινα χείλη της ηδονής μου.
Με απογειώνεις μάτια μου ,
με κάνεις να πετώ τόσο ψηλά που όλα
φαίνονται μια ζωγραφιά , μικρές κουκίδες
που σχηματίζουν το πρόσωπο σου.
Βυθίζεις τα δάχτυλα σου μέσα μου και τρελαίνομαι,
καυτή λάβα κυλάει στον κόλπο μου έτοιμη να εκραγεί.

Άξαφνα σταματάς και ανασηκώνεσαι.

Σκύβεις και με φιλάς οι γλώσσες μας
χορεύουν το δικό τους χορό.
Σε σπρώχνω παιχνιδιάρικα και παίρνω
τα δάχτυλα σου στο στόμα μου,
ενώ τα δικά μου ταξιδεύουν στο κορμί σου
αναζητώντας τον ανδρισμό σου.
Σε βλέπω να λιώνεις καθώς σε παίρνω
στα χέρια μου. Ξαπλώνεις και αρχίζω
να σε φιλάω παντού με τη σειρά μου.
Τρέμεις και αυτό με τρελαίνει ,
μου αρέσει να βλέπω πόσο σε ερεθίζουν τα ταλέντα μου.
Τα χείλη μου αναζητούν κάθε κύτταρο σου.
Χαϊδεύω τους μηρούς σου , σε παίρνω στο στόμα μου
αργά και ηδονικά ,σε αισθάνομαι να μεγαλώνεις ,
να τραντάζεσαι σε κάθε μου κίνηση.

Η ματιά μου πρόστυχη και προκλητική καρφώνεται

πάνω σου καθώς με ξαπλώνεις με μία σου κίνηση.
Η μυρωδιά σου μεθυστική με καθηλώνει
ενώ κολλάς το κορμί σου πάνω μου
και βυθίζεσαι αργά μέσα μου.
Το δωμάτιο πλημμυρίζει με βαριές ανάσες

και παθιασμένες φωνές καθώς
τα κορμιά μας γίνονται ένα.

Ο έρωτας σου πότε γρήγορος και απαλός ,
πότε αργός και παθιασμένος.
Νοιώθω να παραλύω μάτια μου , οι σπασμοί μου
διαδέχονται ο ένας τον άλλο.

Χαμένοι στον έρωτα μας φθάνουμε ταυτόχρονα
σε έναν οργασμό που όμοιο του δεν ξανάζησα.
Έναν οργασμό με καρδιές να χτυπούν δυνατά.

Δευτέρα 15 Ιανουαρίου 2007

Παρέα με όσα καίγονται για μένα...


Το παγάκι γλίστρησε μέσα στο κρυστάλλινο ποτήρι
και βυθίστηκε στο χρυσαφένιο χρώμα από
το μυρωδάτο ουίσκι.Ανάδεψα το ποτήρι και
το έφερα στα χείλη μου. Ήπια μια γουλιά ,
η γνώριμη γεύση του ζέστανε λιγάκι
την παγωμένη μου καρδιά.Ανακάτεψα τα ξύλα στο
τζάκι ωσότου να ζωηρέψει λίγο η φωτιά
και αφέθηκα για λίγο μέσα στις πύρινες γλώσσες της.
Η παρέα της φλόγας που παιχνίδιζε ,
ανεκτίμητος θησαυρός και μοναδική παρέα μου
τις ζοφερές αυτές στιγμές όταν η νυχτιά σκεπάζει
τα πάντα με το πέπλο της, όταν όλα τα φώτα σβήνουν.
Άναψα το κακοστριμένο τσιγάρο μου
και έγειρα στην πολυθρόνα αφήνοντας
για μια ακόμη φορά τον εαυτό μου να χαθεί
στις σκέψεις του.
Ξετυλίγοντας το γαριασμένο και γεμάτο κόμπους
κουβάρι της ζωής μου , αντικρίζω παντού λάθη
που με στοιχειώνουν και με βασανίζουν ,
όπως ένας έκπτωτος άγγελος που κάποτε
καταράστηκαν να ζει με τις ερινύες του.
Τιμωρία βαριά και αμείλικτη και οι
στριγκές φωνές τους διαρκώς να στροβιλίζονται
μέσα στο κεφάλι μου φέρνοντας τρικυμία
στα κάποτε γαλήνια νερά μου.

Στο παλιό μου ξύλινο πικάπ ακούγεται
το Always των Bonjovi.
Σιγοψιθυρίζω το τραγούδι ενώ δάκρυα
κυλούν στο πρόσωπο μου

“Now your pictures that you left behind
Are just memories of a different life
Some that made us laugh,
some that made us cry
One that made you have to say goodbye

What I’d give to run my fingers through your hair
To touch your lips, to hold you near
When you say your prayers try to understand
I’ve made mistakes, I’m just a man
When he holds you close, when he pulls you near
When he says the words you‘ve been needing
to hear I wish I was him cause those
words are mine To say to you till the
end of timeYeah,

I will love you baby - always
And I’ll be there forever and a day – always”

Ποτέ μου δεν ντράπηκα να κλάψω
ποτέ μου δεν φοβήθηκα να παραδεχτώ τα λάθη μου.
Μακάρι να ήσουν εδώ απόψε και να κάναμε
τη φαντασία πραγματικότητα.
Θα έδινα το βασίλειο μου για μια ευκαιρία
να σου αποδείξω ότι όσα λέω τα εννοώ.
Τα αισθήματα μου για σένα ποτέ δεν υπήρξαν μια
φενάκη.Δεν είμαι ερωτευμένος με τον ερωτα.
Είμαι ερωτευμένος με εσένα.

Μα όπως λέει και το τραγούδι ήδη
είσαι ευτυχισμένη στη αγκαλιά ενός άλλου.

Το φως της ημέρας υποδέχεται σιγά σιγά το σκοτάδι.
Το μπουκάλι πλέον άδειο, το τασάκι μου
γεμάτο αποτσίγαρα και στάχτη,το τζάκι σβηστό.
Αποκοιμήθηκα στην πολυθρόνα μου και απόψε.
Με μοναδική παρέα όλα αυτά που καίγονται για εμένα ,
με όλα αυτά που με καίνε και δεν με αφήνουν ποτέ…

Πέμπτη 11 Ιανουαρίου 2007

Καλό σου ταξίδι...




Γαλάζια και γυάλινα τα όνειρα μου
σε κόκκινο φόντο απ τη ματωμένη καρδιά
παρελθόντος θύμησες ταράζουν τα γαλήνια,
καθάρια νερά μου και όμως είμασταν τότε ακόμη παιδιά.

Έφυγες φορώντας τα χαρτονένια φτερά σου
στης μαύρης σιωπής τη νυχτερινή σιγαλιά
στερώντας με να δώ τα τρελά ονειρά σου
να γίνονται ένα με της ζωής τη φωτιά.

Αντίο λοιπόν και καλό σου ταξίδι
θα λέω για πάντα στις χρονιές που κυλούν
θα είσαι για πάντα στο λαιμό μου στολίδι
που θα φέρω μαζί μου ως οι ουρανοί να χαθούν.


* Ένα ποιήμα που έγραψα κάποτε
για μια ψυχή που χάθηκε τόσο άδικα...





Τετάρτη 10 Ιανουαρίου 2007

Δεν σ΄άφησα να μ΄αγαπήσεις


Πάει πέρασε κι αυτό
ίσως τελικά να μην ήταν γραφτό
ας μην τελείωνε ποτέ το χθες
ας γινόταν κάτι να μην έφευγες

Τώρα φεύγεις γι άλλου
για αγάπη άλλου ουρανού
ψάχνεις να βρεις μια ζεστή αγκαλιά
τη χαμένη σου παρηγοριά

Το ξέρω αγάπη μου
πως φταίω εγώ
που δεν συγκράτησα
τον τρελό μου εγωισμό
Πρόδωσα ταΘερμά σου αισθήματα
να θυμάσαι όμωςδεν το ήθελα

Όλα τέλειωσαν για μας
αυτός ήταν ο τελευταίος μας καυγάς
άνοιξες την πόρτα και χάθηκες
ούτε για ένα αντίο πια δε στάθηκες

Τώρα φεύγεις γι άλλου
για αγάπη άλλου ουρανού
ψάχνεις να βρεις μια ζεστή αγκαλιά
τη χαμένη σου παρηγοριά

Το ξέρω αγάπη μου
πως φταίω εγώ
που δεν συγκράτησα
τον τρελό μου εγωισμό
Θα μείνω μόνο με τις αναμνήσεις
Αφού δεν σ ΄άφησα
να μ΄ αγαπήσεις

Τώρα αγάπη μου έχε γειά
Να ξέρεις πως θα σ’ αγαπώ , παντοτινά
Θα μείνω μόνο με τις αναμνήσεις
Αφού δεν σ ΄άφησα
να μ΄άγαπησεις.

* Ένα τραγούδι που έγραψα κάποτε

Δευτέρα 8 Ιανουαρίου 2007

Πονάω...


Η ευτυχία μου , πηγαίνει χέρι χέρι με την καταδίκη μου.
Όχι δεν το συνειδητοποίησα τώρα , το ξέρω χρόνια.
Άτιμο πράγμα να πονάς και να μη μπορείς με τίποτα
να απαλύνεις την τρέλα που σου καίει τα σωθικά.
Η μοναδική λύση ίσως να ήταν η παντελή έλλειψη
συναισθημάτων. Να σταματήσω δηλαδή να αισθάνομαι ,
να κλειδώσω την καρδιά μου σε ένα ψυγείο

και να την συντηρώ εκεί.Έτσι τουλάχιστον δεν θα μαραθεί.
Έτσι δεν θα πονάει.
Μα δεν μπορώ ούτε και θέλω τέτοια μετάλλαξη,
μεγάλο μαζοχιλίκι το ξέρω ,
Έτσι το πρόβλημα παραμένει ένας άλυτος γόρδιος δεσμός.

Οι άνθρωποι φοβούνται όταν τους μιλάω για αγάπη.
Ασφαλώς βέβαια και έχουν μεγάλο δίκιο να φοβούνται.
Πολλοί τους έχουν δώσει μεγάλες υποσχέσεις πριν απο εμένα
και πολλοί απο αυτούς τις αθέτησαν την επόμενη κιόλας μέρα.
Εγώ όμως έχω μόνο αγάπη να δώσω και δεν φοβάμαι να
το φωνάξω σε όποιον με ενδιαφέρει.
Αν και ίσως θα έπρεπε να το φοβόμουν έστω και λίγο.
“Ο φόβος φυλάει τα έρμα” δεν λένε?
Τρέμω όμως ,αυτό που θα επακολουθήσει την
παράτολμη ελεύθερη πτώση μου χωρίς δίχτυ προστασίας.
Ο πόνος που ακολουθεί αυτή μου την έκφραση των
τόσων συναισθημάτων πού με ξεχειλίζουν δεν περιγράφεται.
Βλέπετε δεν κρατάω καμία πισινή. Δεν μασάω ποτέ τα
λόγια μου και τρομάζω τον κόσμο.
Έχω και αυτό το χάρισμα χαχα.

Το τραγούδι που μου ταιριάζει αυτή τη στιγμή?

Το” Γενέθλεια” του Σφακιανάκη. Ας το βάλω λοιπόν….


Στα μονοπάτια του καημού
στη γέφυρα του στεναγμού μ' έκαν' η μάνα μου
Μια φθινοπωρινή βραδιά,
ζωή την κρύα σου καρδιά είδαν τα μάτια μου

Με κουδουνίστρες πλαστικές όμορφες και χρωματιστές
με νανουρίζανε Και τα ματάκια τα μικρά
είδαν του κόσμου τ' αγαθά και συμφωνήσανε

Ήταν το γάλα μου πικρό
και το νεράκι μου γλυφό που με μεγάλωνε
Κι απέναντι στη κούνια μου,
η μοίρα η κακούργα μου και με καμάρωνε

Ήταν το κλάμα μου μουντό σαν κάτι να 'θελα να πω,
μα δεν με νιώσανε Μια λυπημένη αναπνοή
για την πουτάνα τη ζωή που μου χρεώσανε

Έτσι ξεκίνησα λοιπόν, έτσι ξεκίνησα,
δεν με ρωτήσανε ζωή, μα σε συνήθισα
Σαν πληγωμένο αετόπουλο στο χώμα,
ψάχνω τη δύναμη να κρατηθώ ακόμα

Έτσι ξεκίνησα λοιπόν, έτσι ξεκίνησα,
άλλα μου δείξανε και άλλα εγώ αντίκρισα
Θεέ μου κι ας ήξερα ποια μέρα θα πεθάνω
και του θανάτου μου γενέθλια να κάνω

Πάνω σε λάσπες και καρφιά
στ' άδικου κόσμου τη φωτιά πρωτοπερπάτησα
Ισορροπία σταθερή για να προλάβω τη ζωή,
όμως την πάτησα
Μονό το "α" και το "χ"στη σχολική μου εποχή
πρωτοσυλλάβισα
Γι αυτό το "αχ" και το "γιατί"
όπου βρεθώ μ' ακολουθεί κι ας τριαντάρισα

Έτσι περνούσε ο καιρός
και γω στο δρόμο μου σκυφτός έκανα όνειρα
Έτυχε να 'μαι απ' αυτούς που κολυμπάνε
στους αφρούς και στα λασπόνερα

Στάζει το αίμα της ψυχής,
σαν τις σταγόνες της βροχής
όμως ποιος νοιάζεται
Και την αόρατη πληγή
που μέσα μου αιμορραγεί
ποιος την μοιράζεται

Έτσι ξεκίνησα λοιπόν...

Κυριακή 7 Ιανουαρίου 2007

Because you loved me.


For all those times you stood by me
For all the truth that you made me see
For all the joy you brought to my life
For all the wrong that you made right
For every dream you made come true
For all the love I found in you
I'll be forever thankful baby
You're the one who held me up
Never let me fall
You're the one who saw me through ,through it all

You were my strength when I was weak
You were my voice when I couldn't speak
You were my eyes when I couldn't see
You saw the best there was in me
Lifted me up when I couldn't reach
You gave me faith 'coz you believed
I'm everything I am Because you loved me

You gave me wings and made me fly
You touched my hand I could touch the sky
I lost my faith, you gave it back to me
You said no star was out of reach
You stood by me and I stood tall
I had your love I had it all
I'm grateful for each day you gave me
Maybe I don't know that much
But I know this much is true
I was blessed because I was loved by you


You were my strength when I was weak
You were my voice when I couldn't speak
You were my eyes when I couldn't see
You saw the best there was in me
Lifted me up when I couldn't reach
You gave me faith 'coz you believed
I'm everything I am Because you loved me

You were always there for me
The tender wind that carried me
A light in the dark shining your love into my life
You've been my inspiration
Through the lies you were the truth
My world is a better place because of you

You were my strength when I was weak
You were my voice when I couldn't speak
You were my eyes when I couldn't see
You saw the best there was in me Lifted me up
when I couldn't reach
You gave me faith 'coz you believed
I'm everything I am Because you loved me
I'm everything I am Because you loved me



* Because you loved me - Celine Dion

Τετάρτη 3 Ιανουαρίου 2007

Να μ' αγαπάς....



Σου γράφω πάλι από ανάγκη
η ώρα πέντε το πρωί
το μόνο πράγμα που 'χει μείνει
όρθιο στον κόσμο είσαι εσύ

Τι να τις κάνω τις τιμές τους
τα λόγια τα θεατρικά
μες στην οθόνη του μυαλού μου
χάρτινα είδωλα νεκρά

Να μ' αγαπάς....
όσο μπορείς να μ' αγαπάς

Κοιτάζοντας μες στον καθρέφτη
βλέπω ένα πρόσωπο γνωστό
κι ίσως η ασχήμια του να φύγει
μόλις πλυθώ και ξυριστώ

Βρωμάει η ανάσα απ' τα τσιγάρα
βαραίνει ο νους μου απ' τα πολλά
στον τοίχο κάποια Μόνα Λίζα
σε φέρνει ακόμα πιο κοντά

Να μ' αγαπάς....
όσο μπορείς να μ' αγαπάς

Αν και τελειώνει αυτό το γράμμα
η ανάγκη μου δε σταματά
σαν το πουλί πάνω στο σύρμα
σαν τον αλήτη που γυρνά

Θέλω να 'ρθείς και να μ' ανάψεις
το παραμύθι να μου πεις
σαν μάνα γη να μ' αγκαλιάσεις
σαν άσπρο φως να ξαναρθείς.

Π. Σιδηρόπουλος

*Πίνακας του Salvador Dali με τίτλο : "Honey is sweeter than blood"

Τρίτη 2 Ιανουαρίου 2007

Πάει ο παλιός ο χρόνος.




“Πάει ο παλιός ο χρόνος ας γιορτάσουμε παιδιά
και του χωρισμού ο πόνος ας κοιμάται στην καρδιά.”

Χρόνια πολλά σε όλους με υγεία , έρωτα ,
αισθησιασμό , ρομαντισμό.
Χρόνια καλά με αγάπη και ειρήνη.

Είθε το νέο έτος να μας χαρίσει ,τόσες ευχάριστες στιγμές
όσες και ο αριθμός που το αντιπροσωπεύει.
Τι κι αν μέχρι σήμερα ίσχυε , το κάθε πέρυσι και καλύτερα?
Οι παραδόσεις είναι για να σπάνε και να μου το θυμηθείτε.,
φέτος θα την σπάσουμε οπωσδήποτε.

2007 ευχές για χαμόγελα.

Γιατί το χαμόγελο είναι ζωή
και όσο χαμογελάμε…. κάνουμε τους άλλους να ανησυχούν.