Κυριακή 12 Οκτωβρίου 2008

Pandora's Box



Κουτί σκαλιστό της δώρισαν,
από κείνα με θρύψαλα από κρύσταλλο,
που ειδωλίζουν δάκρυα και
παραμορφώνουν ψυχές.

Τσίγκινο είχε, στραφταλιστό,
περίβλημα και μια ανεξήγητη γραφή,
απομεινάρι του μεσαίωνα,
χαραγμένη σε γλώσσες πύρινες,
που εικόνιζαν μάγισσες παρανάλωμα
στις κοσμοστόλιστες πλατείες.

Μην μπορώντας να αντισταθεί,
άνοιξε το σφάλιστρο και χάθηκε μέσα
του βαθιά, για στιγμές μονάχα, νόμισε,
μα ήσαν, όμως, χρόνια ολάκερα.

Πείστηκε και κείνη, βλέπετε, απ
ό την
αψεγάδιαστη ομορφιά των συμβόλων
και την μαγευτική φενάκη της αέναης ζωής.
Θαμπώθηκε από τη λάμψη της φλόγας,
παγιδεύτηκε στις γωνιές ομόκεντρων
κύκλων με φυγή μοναδική
ένα αλλόκοτο θρόισμα….

Μα δεν το άκουσε ποτέ!
και η Πανδώρα, με ήχο υπόκωφο,
σφάλισε το λουκέτο…

17 σχόλια:

thesikaleon είπε...

Καλύτερα να μετανιώσεις για τα μυστικά που ξεκλείδωσες, παρά για εκείνα που δεν έψαξες ποτέ.

ΥΓ: Μια πρόσκληση σε περιμένει στο blog μου

Kaveiros είπε...

Υπάρχει άραγε κανείς, που να κατάφερε ,
να μην το ανοίξει?

Ανώνυμος είπε...

"..από την
αψεγάδιαστη ομορφιά των συμβόλων
και την μαγευτική φενάκη της αέναης ζωής.
Θαμπώθηκε από τη λάμψη της φλόγας,
παγιδεύτηκε στις γωνιές ομόκεντρων
κύκλων με φυγή μοναδική
ένα αλλόκοτο θρόισμα…."


Πάρα πολύ καλό!

Sideras είπε...

Χμμ… η μαγεία του κουτιού και όμως την πιο σημαντική σημασία έχει ο φύλακας και όχι το περιεχόμενο του .Γιατί κάθε γυναικά, πιστεύω ,είναι μια Πανδώρα …..Να είναι καλά ο μυθικός συντεχνίτης Ήφαιστος που την δημιούργησε.

Όπως και να έχει ,ταξιδιάρικη η ευχή σου φωτεινέ και καλό ξημέρωμα να έχεις.

Νικόλας Παπανικολόπουλος είπε...

... είναι η ψυχή μας το κουτί της Πανδώρας.. που μας εκδικείται... Όταν μετά από χρόνια κλειδωμένο, κάποιο δάκρυ ραγίσει τη σκουριασμένη κλειδαριά...

jacki είπε...

Μέσα σε αυτό το κουτί βρίσκονται όλα τα μυστικά. Και παίρνεις το ρίσκο αν θα το ανοίξεις ή θα απομείνεις κοιτώντας το ωραίο σκαλιστό του ξύλο.
Καληνύχτα.

aggelika είπε...

Όσο καλά κλειδωμένο κι αν είναι το κουτί κάποτε θα ανοίξει.. Κανένα μυστικό δεν μένει για πάντα κρυφό...

bluesmartoula είπε...

"Ό,τι λάμπει δεν είναι χρυσός" λέει η ρήσις...
Πόσο όμορφα, όμως, μας το παρουσίασες εδώ!
Σ΄ευχαριστώ
Το χρειαζόμουνα αυτό το πόστ. Γιατί άν γνωρίζουμε και θυμόμαστε την ιστορία, δεν ξανακάνουμε τα ίδια λάθη

Μπλέ καληνύχτα Leo μου

ΗΛΙΑΧΤΙΔΑ είπε...

Για σένα Πνεύμα!

Αργοπεθαίνει ..
όποιος γίνεται σκλάβος της συνήθειας,
επαναλαμβάνοντας κάθε μέρα τις ίδιες διαδρομές,
όποιος δεν αλλάζει περπατησιά,
όποιος δεν διακινδυνεύει και δεν αλλάζει χρώμα στα ρούχα του,
όποιος δεν μιλεί σε όποιον δεν γνωρίζει..

Αργοπεθαίνει ..
όποιος αποφεύγει ένα πάθος,
όποιος προτιμά το μαύρο για το άσπρο και τα διαλυτικά σημεία στο ” ι ” αντί ενός συνόλου συγκινήσεων που κάνουν να λάμπουν τα μάτια,
που μετατρέπουν ένα χασμουρητό σε ένα χαμόγελο,
που κάνουν την καρδιά να κτυπά στο λάθος και στα συναισθήματα..
Αργοπεθαίνει ..
όποιος δεν αναποδογυρίζει το τραπέζι,
όποιος δεν είναι ευτυχισμένος στη δουλειά του,
όποιος δεν διακινδυνεύει τη βεβαιότητα για την αβεβαιότητα για να κυνηγήσει ένα όνειρο,
όποιος δεν επιτρέπει στον εαυτό του τουλάχιστον μια φορά στη ζωή του να αποφύγει τις εχέφρονες συμβουλές..


Αργοπεθαίνει ..
όποιος δεν ταξιδεύει,
όποιος δεν διαβάζει,
όποιος δεν ακούει μουσική,
όποιος δεν βρίσκει σαγήνη στον εαυτό του.

Αργοπεθαίνει ..
όποιος καταστρέφει τον έρωτά του,
όποιος δεν επιτρέπει να τον βοηθήσουν,
όποιος περνάει τις μέρες του παραπονούμενος για τη τύχη του ή για την ασταμάτητη βροχή..

Αργοπεθαίνει ..
όποιος εγκαταλείπει μια ιδέα του πριν την αρχίσει,
όποιος δεν ρωτά για πράγματα που δεν γνωρίζει…

Αποφεύγουμε τον θάνατο σε μικρές δόσεις,
όταν θυμόμαστε πάντοτε ότι για να είσαι ζωντανός
χρειάζεται μια προσπάθεια πολύ μεγαλύτερη
από το απλό γεγονός της αναπνοής..


Μόνο η ένθερμη υπομονή θα οδηγήσει
στην επίτευξη μιας λαμπρής ευτυχίας...
Pablo Neruda

Μετάφραση από Ιταλική δημοσίευση:Βασίλη Χατζηγιάννη

ocsoul είπε...

Ίσως ο καθένας μας στη θέση της Πανδώρας θα άνοιγε το κουτί.. Μάλλον είναι στη φύση των ανθρώπων να κυνηγάνε τα δεινά.

:)

ΝΑΪΑΔΑ είπε...

το μαγικο κουτι που σε οποιου τα χερια επεφτε πιστευω πως καποια στιγμη θα το ανοιγε...
θα τον τραβουσε το απαγορευμενο και η μαγεια και η λαμψη...
ας μη ξεχναμε ομως τι εμεινε τελευταιο εκει...
η ελπιδα...
και αυτη δεν πρεπει να εγκαταλειπουμε...
νεραιδενια φιλια!

Ανώνυμος είπε...

Εξήγησέ μου πνευματάκι.. όταν η Πανδώρα έκλεισε το κουτί εκτός απο την ελπίδα βρισκόταν εκεί μέσα και αυτή στην οποία αναφέρεσαι στο ποίημα?? γιατί εγώ αυτό κατάλαβα.. μπορεί και να ήταν η ίδια η Πανδώρα που παγιδεύτηκε στο κουτί της..
βάλε ένα χεράκι σε παρακαλώ να λύσω το μυστήριο..
πάντα ξεχωριστό ό,τι γράφεις..
καλημέρα μικρό μου Πνεύμα και καλό σκ:)

Unknown είπε...

ψέμα μου...

κι ήσουν σαν πρίγκηπας εκεί
κι από τη ζήλια μου για λίγο σκύλιασα
έπινες χρόνο από ασημένιο φλασκί
στο πήρα απ' τα χέρια, δε δείλιασα
σ' έπιασα απ' το λαιμό και σου
ψιθύρισα στ' αυτιά...

να πας στο διάολο, εγώ θα πάω όπου έχει φωτιά...

φιλιά βρόχινα...

Ατθάνα είπε...

νόμιζε πως πρόκειται περί έργου η περίεργη και έκανε τη...λάθος; κίνηση...!


φιλιά πολλά :))

πνευμα είπε...

Thesikaleon, Εξαρτάται όμως απο τα μυστικά θαρρώ.

Μερικά μας τα παρουσιάζουν με τέτοιο τρόπο ώστε να μας δελεάσουν και να είμαστε έτσι εμείς οι υπαίτιοι για τους κινδύνους που θα απελευθερωθούν...

Σε ευχαριστώ για την πρόσκληση.


Kaveiros, Δύσκολο να σου απαντήσω μέσα απο το δικό μου κουτί...δεν έχω καν ορατότητα.


Alpiega, Σε ευχαριστώ και καλώς όρισες.


Σιδερά, Μα φυλακας και περιεχόμενο είναι το ίδιο και το αυτό...πρόσωπο.
Είναι η ανάγκη μας να τα βιώνουμε όλα!


Ανεμοσκορπίσματα, Όντως και η ψυχή μας, ώς άλλη Πανδώρα, φυλακίζει τα δικά της μυστικά , περιμένοντας κάποιον αλλογιστα θαρραλέο να τολμήσει να τα ξεκλειδώσει...

Καλώς ήλθες.

πνευμα είπε...

Jacki, Ένα πολύ μεγάλο ρίσκο!Μεγαλύτερο ίσως... και απο τα ίδια τα μυστικά.


Aggelika,...και αυτό το κουτί δεν έχει καν κλειδαριά!


Charmed one, και όσο θα συνεχίζουμε να κάνουμε τα ίδια λάθη , η Πανδώρα θα συνεχίζει να μοιράζει τα κουτιά της ανεμπόδιστη...


Ηλιαχτίδα, Σε ευχαριστώ για την υπέροχη αφιέρωση.


Ocsoul, Έτσι ακριβώς είναι.

Μονοι μας προκαλούμε τα δεινά μας...

πνευμα είπε...

Ναιάδα, Πράγματι, χωρίς την ελπίδα θα ήμασταν κίολας...νεκροί!


Σταγόνα μου, Η κοπέλα της ιστορίας μου ήταν εκείνη που κλειδώθηκε μέσα στο κουτί, θαμπωμένη, όπως όλοι μας άλλωστε, απο τη μαγεία του...


Νεράιδα της βροχής, "Επιλέγω τη φωτιά και ας καώ"...

Πολύ τολμηρή κίνηση μα σαν σφαργίσει το κουτί δεν θα υπάρχει περιθώριο για μετάνοιες...


Καρυάτιδα, Ότι και αν νόμισε είναι πλέον αργά... :-)


Την καλησπέρα μου σε όλες και όλους.