Παρασκευή 28 Νοεμβρίου 2008

Forever young...



Σε μέρος γνώριμο σε αναζήτησα. Στο σκιερό
εκείνο ξέφωτο πλάι στην κυκλική πλίνθινη
πλατεία με το μικρό σιντριβάνι.

Καθόσουν κάτω από τα δυο σταυρωτά
πεύκα που, σαν άλλοτε, φάνταζαν να
κονταροχτυπιούνται μπρος στα ευφάνταστα
παιδικά σου μάτια. Το βλέμμα σου καρφώθηκε
στους κορμούς τους επάνω, εκεί που με μαχαίρι
αυτοσχέδιο είχες χαράξει τα πρώτα σου σημάδια.

Περίμενα σιγουριά να δω στο βήμα σου,
σαν με αντιλήφθηκες. Έναν άνθρωπο
χορτάτο από εμπειρίες και γεμάτο
αναμνήσεις. Μα κουτσαβάκι φοβισμένο
αντίκρισα, που τρέκλιζε ανάμεσα στα
ερωτηματικά του.

"Δεν είναι πως δεν έζησα", είπες…
"Έγραψα τα μίλια τα πολλά του έρωτα.
Έτρεξα σαν τον άνεμο κόντρα σε κάθε
ρεύμα, αντί να περπατώ. Γεύτηκα τη ζωή
στο έπακρο, ενώ οι υπόλοιποι βολευόντουσαν
στην καθημερινότητα τους. Απολάμβανα
όλο και περισσότερα, αφήνοντας τον κόσμο
να λέει -δόξα το Θεώ- στα λίγα.

Μα παρόλο που έκανα τόσα πολλά, αισθάνομαι
πως έπρεπε να έχω κι άλλο χρόνο! Να φθάσω
στο φεγγάρι, στον άλλο γαλαξία, στην άκρη του
σύμπαντος."

Και χωρίς δεύτερη σκέψη, με την άγνοια κάθε
κινδύνου που πάντα σου ταίριαζε, άφησες στην
άκρη τη σοφία του γήρατος και έκαμες συμφωνία
με το διάβολο, χρόνια να κλέψεις και τη νιότη σου
να πάρεις πίσω ξανά…

10 σχόλια:

jacki είπε...

Πνεύμα μου σοφή πολύ αυτή σου η ανάρτηση. Σαν να μεγαλώνω και να ωριμάζω κι εγώ μαζί της. Μου αρέσει πολύ και η φωτογραφία που διάλεξες.
Καλή σου νύχτα.

Kaveiros είπε...

Ποιό το αντάλαγμα?...

Unknown είπε...

κι όμως...

για να περπατήσει στους άλλους γαλαξίες, μόνο σαν ελευθερωθεί απ' το σώμα του θα μπορούσε να το κάνει...

η άλλη πλευρά...δεν θέλει αποσκευές για να σε πάει μακρύτερα...

φιλιά βρόχινα...

ΝΑΪΑΔΑ είπε...

αρκει η νιοτη αραγε για να φτασεις εκει που θες...;
η θα πρεπει να κουβαλαμε και την οποια σοφια των εμπειριων που αποκτησαμε με το περασμα του χρονου...;
κι αν πουληθεις τι θα δωσεις για ανταλλαγμα...;

δεν φτανει μια ζωη...δεν φτανει...

νεραιδενια φιλια!!!

ο δείμος του πολίτη είπε...

Μα η νιότη είναι τόσο γλυκιά, που αν μπορούσαν όλοι θα πουλούσαν την ψυχή τους στο διάβολο για να την αποκτήσουν.

Υπέροχο κείμενο, πνευματάκι.

Ανώνυμος είπε...

opoiadhpote paratash xronou pali den 8a htan arketh.. apo thn allh pali mia aiwniothta 8a katantoyse vareth..
poly poly omorfo pneymataki:)

bluesmartoula είπε...

Πρώτη θα την έκανα την συμφωνία Leo μου...Γιατί μου λείπουν τόσο τα χρόνια εκείνα. Που απο βλακεία δεν τα έζησα όπως θά΄πρεπε ή θά΄θελα...
'Οπως όλοι μας...
Σε γλυκοφιλώ

Roadartist είπε...

Πολύ μου άρεσε!

"Μα παρόλο που έκανα τόσα πολλά, αισθάνομαι
πως έπρεπε να έχω κι άλλο χρόνο! Να φθάσω
στο φεγγάρι, στον άλλο γαλαξία, στην άκρη του σύμπαντος"

Το κακό είναι αργά κάνουμε αυτές τις σκέψεις ή οτι μένουν μόνο ως σκέψεις..
Καλή Κυριακή..

πνευμα είπε...

Jacki, Χαίρομαι που η ανάρτηση μου αυτή είχε κάτι τόσο σημαντικό να σου προσφέρει.

Κάβειρε, Εύχομαι να μη χρειαστεί να μάθουμε ποτέ...

Νεράιδα της βροχής, Όμως δεν ήθελε με τίποτα να αποχωριστεί τα κεκτημένα του...

Ναιάδα, Τίποτα δεν θα είναι ποτέ αρκετό για τον άνθρωπο. Αυτό είναι και το χάρισμα που μας πάει μακρία, αυτή είναι και η κατάρα μας...

πνευμα είπε...

Δείμο, Έτσι ακριβώς...

Σταγόνα, και σαν ο άνθρωπος έφθανε στο σημείο να βαρεθεί θα ξεκινούσε την αυτοκαταστροφή του...

Charmed one, Μα όσες φορές και αν πέρναμε παράταση ζωής για να ζήσουμε όσα δεν προλάβαμε, ευχαριστημένοι δεν θα ήμασταν ποτέ...

Roadartist, Πάντα αναβάλουμε για αύριο ότι μπορούμε να κάνουμε σήμερα, αδιαφορόντας όμως πως κάποτε το "σήμερα" δεν θα υπάρχει πια...


Σας ευχαριστώ για τα όμορφα σχόλια σας.

Την καλημέρα μου.