Dust in the wind...

Πήγα να γράψω κάτι, μα η πένα αντιστάθηκε

στις σκέψεις μου. Χρόνια τώρα προσπαθώ

ν’αποτυπώσω όσα εκείνη, με θέληση δική της,

μου αποκάλυψε σε μια στιγμή μονάχα.

Τότε που στα έκπληκτα μάτια μου εμπρός,
γίνηκε λάσπη και χώμα.Τότε που γλίστρισε

απο τα δάκτυλα μου και με ανέμου πνοή

χάραξε σκιές που το φεγγάρι φωτίζει
και στου ήλιου το φως ερήμους χαρίζει.

Ένα δάκρυ κύλησε κει απο όπου κατάγεσαι

και κει όπου θα καταλήξεις και νάσου

που γίνηκε πάλι ζωή.

Κύκλος φαύλος , μα τέκνο μου της γης

αγαπημένο, δεν είμαστε παρά σκόνη

στον άνεμο με ζωή δανεική...

Αρτίστα...

Με φόντο τα όνειρα σου που φαντάζουν

Σαββάτο-γεννημένα και "γδυμένη"

όπως η μόδα προστάζει. Με χαμόγελο

οδοντιατρείου και συχνάζοντας πάντα

υπό το φώς προβολέων, γράφεις με

κεφαλαία γράμματα το όνομα σου

στη σκηνή τούτης εδώ της πόλης
...ή έτσι σου είπαν.

Με έλαχιστα χρόνια αποστείρωσης μέσα

στο γυάλινο "οξυζενέ" ωδείο ενός

φαντασμένου κόσμου, που κερνάει όνειρα

μα πουλάει τις ευκαιρίες με συνήθως

πανάκριβο αντίτιμο, εσύ αποφοίτησες

κραδαίνοντας την επιτυχία.
...ή έτσι νόμιζες.

Απόψε σε προσκάλεσαν να δείξεις τα

ταλέντα σου, να "πουλήσεις" τον τίτλο

που σου έχει αποδωθεί με φόντο τη

δόξα και το χρήμα. Σε δίκτυο πανελλαδίκο

θα κάνεις το κομμάτι σου μπαίνοντας

σε κάθε σπίτι και στα όνειρα

κάθε κοινού θνητού.

Μα σαν η αυλαία πέσει και τα φώτα

σβήσουν και θα σβήσουν σίγουρα,

κάπου μακριά απο τα λούσα, ανάμεσα

στο πουθενά και το αντίο, βρίσκεται

η αλήθεια που σου θάψανε.

Αν λερώσεις τα χέρια σου για να τη βρείς,
αν κωφεύσεις στις σειρήνες, έστω

και για μια φορά στη ζωή σου,

ίσως μάθεις πως η επιτυχία για να ρθεί

απαιτεί μοναξίας φυλακή και μιας

πίκρας κανάλι

Αν τολμήσεις να την κοιτάξεις κατάματα
ίσως καταλάβεις πως καλλιτέχνης θα πει

να μιλάς με σιωπή και ν'ακούνε οι άλλοι,

πως αυτό που θες διακαώς να γενείς είναι

όλα όσα δεν είσαι και όλα όσα μιμείσαι.

Γιατί ακόμη και τώρα που τα φώτα λάμπουν,
λίγο πριν το μεγάλο σου σόλο, ακόμη και τώρα

που είσαι η "αρτίστα" αυτής εδω την τέχνης,
είσαι απλώς αφίσα δεν είσαι καλλιτέχνης...

Insatiable...

When moonlight crawls,

along the street.

Chasing away

the summer heat.

Footsteps outside,

somewhere below.

The world revolves,

I've let it go.

We build our church,

above this street.

We practice love,

between these sheets.

The candy sweetness,

scent of you.

It bathes my skin,

I'm stained by you.

And all I have to do,

is hold you.

There's a racing

within my heart

and I am barely

touching you.

The moonlight plays

upon your skin.

A kiss that lingers

takes me in.

I fall asleep

inside of you.

There are no words,

there's only truth.

Breathe in, breathe out

there is no sound.

We move together

up and down.

We levitate our bodies soar,

our feet don't even

touch the floor.

And nobody knows

you like I do,

'cause the world

they don't understand.

But I grow

stronger in your hands.

We never sleep,

we're always holdin' hands.

Kissin' for hours,

talkin' makin' plans.

I feel like a better man,

Just being in

the same room.

We never sleep,

there's just so much to do,

so much to say.

Can't close my eyes,

when I'm with you.

Insatiable...

the way I'm loving you.

Turn the lights down,low.

Take it off,

let me show.

My love for you,

insatiable.

Turn me on,

never stop,

Wanna taste,every drop.

My love for you,

insatiable.