Αρτίστα...

Με φόντο τα όνειρα σου που φαντάζουν

Σαββάτο-γεννημένα και "γδυμένη"

όπως η μόδα προστάζει. Με χαμόγελο

οδοντιατρείου και συχνάζοντας πάντα

υπό το φώς προβολέων, γράφεις με

κεφαλαία γράμματα το όνομα σου

στη σκηνή τούτης εδώ της πόλης
...ή έτσι σου είπαν.

Με έλαχιστα χρόνια αποστείρωσης μέσα

στο γυάλινο "οξυζενέ" ωδείο ενός

φαντασμένου κόσμου, που κερνάει όνειρα

μα πουλάει τις ευκαιρίες με συνήθως

πανάκριβο αντίτιμο, εσύ αποφοίτησες

κραδαίνοντας την επιτυχία.
...ή έτσι νόμιζες.

Απόψε σε προσκάλεσαν να δείξεις τα

ταλέντα σου, να "πουλήσεις" τον τίτλο

που σου έχει αποδωθεί με φόντο τη

δόξα και το χρήμα. Σε δίκτυο πανελλαδίκο

θα κάνεις το κομμάτι σου μπαίνοντας

σε κάθε σπίτι και στα όνειρα

κάθε κοινού θνητού.

Μα σαν η αυλαία πέσει και τα φώτα

σβήσουν και θα σβήσουν σίγουρα,

κάπου μακριά απο τα λούσα, ανάμεσα

στο πουθενά και το αντίο, βρίσκεται

η αλήθεια που σου θάψανε.

Αν λερώσεις τα χέρια σου για να τη βρείς,
αν κωφεύσεις στις σειρήνες, έστω

και για μια φορά στη ζωή σου,

ίσως μάθεις πως η επιτυχία για να ρθεί

απαιτεί μοναξίας φυλακή και μιας

πίκρας κανάλι

Αν τολμήσεις να την κοιτάξεις κατάματα
ίσως καταλάβεις πως καλλιτέχνης θα πει

να μιλάς με σιωπή και ν'ακούνε οι άλλοι,

πως αυτό που θες διακαώς να γενείς είναι

όλα όσα δεν είσαι και όλα όσα μιμείσαι.

Γιατί ακόμη και τώρα που τα φώτα λάμπουν,
λίγο πριν το μεγάλο σου σόλο, ακόμη και τώρα

που είσαι η "αρτίστα" αυτής εδω την τέχνης,
είσαι απλώς αφίσα δεν είσαι καλλιτέχνης...