Στον βραδινό ουρανό, με πινέλο αλλόκοσμο,
φανέρωνε λωρίδες μιας σπειροειδούς
παγερής λάμψης και, πίσω απ' τον αέρινο
μανδύα του, άφηνε να ξεπροβάλλει
μυστικά ένας θόλος γεμάτος αστέρια και
σφαίρες που αχνόφεγγαν σαν φαντάσματα.
Ένα τέχνασμα που φώναζε "μαγεία" σε κάθε
έκφραση του, μια καθαρή καταγάλανη
ενέργεια με μυριάδες αιθέρια χρώματα,
να παραμορφώνει το άυλο σε κάθε λογής
τέλεια σχήματα και λεπτομερέστατους
ουρανοχάρτες.
...και με βρήκε τούτο το πέπλο σαν στήλη
του "Λώτ" να περιμένω και με τύλιξε
στη νοτισμένη φλόγα του.
11 σχόλια:
και πέρα μακριά, είδα μιάν άλλη μορφή να πλανιέται, χωρίς σκοπό, στο βαθύ πορτοκαλί της αυγής, ορκισμένη θαρρείς ν΄αποτρέψει στα χρώματα να σβήσουν...
ναι, μαγεία ονομάζεται..αυτό το κάτι που δίνει την δύναμη να ψαξεις και να βρείς το μυστικο της ύπαρξης..δεν υπάρχει αυριο, ούτε σημερα, ουτε μέρα, ουτε νυχτα..αυτα είναι απλά λέξεις.. μονο ο χρόνος, η υπόσταση, τα πνέυματα, τα μυρια κυμματα μικρων στοιχείων που πλανιώνται στο άπειρο..και πότε πότε φτιάχνουν ζωή..και την χαρίζουν..
έστω και έτσι, σου έυχομαι να σε τυλίγει πάντα..!
ταξίδεψα, ευχαριστώ
καλησπέρα και καλή συνέχεια
Εξαιρετικό ποίημα. σαν στήλη
του "Λώτ"...με τύλιξε
στη νοτισμένη φλόγα του. Εξαιρετικό κλείσιμο.
Πνεύμα αλλόκοτο ,με μυρωδιά βανίλιας και δυόσμου δεμένο, όλα σου τα λόγια αντηχούν σαν εικόνα ανάλαφρη αερικού.
Δεν ξέρω αν για το τίτλο αν εννοείς την πριγκίπισσα νεράιδα Αουρόρα. Αν ναι ,είναι σαν να έκανες μια έγχρωμη περιγραφή από τον ψίθυρο της.
Όπως και να έχει σιδερένια καληνύχτα σου αφήνω.
Charmed one, ...και απαντήθηκαν στο πρωραίο τ'ανέμου και δυνάμεις ενώσαν και, γέννησαν ουράνιο τόξο για να τους θυμούνται για πάντα...
Βότσαλα στο πανί, Είθε όλοι να βιώσουμε τη γαλήνη των χρωμάτων την πανδαισία της ζωής...
Σε ευχαριστώ και ανταποδίδω
Δείμο μου, Πάντα με τιμούν τα σχόλια σου.
Χαίρομαι που σου άρεσε.
Σιδερά, Aurora (borrealis) είναι η επιστημονική ονομασία του Βορινού Σέλλας , ένος φαινομένου κατα το οποίο η μαγεία είναι ευδιάκριτη στον ουρανό και "ηλεκτρίζει" τους ανθρώπους...
Σε ευχαριστώ για τα καλά σου λόγια.
Την καλημέρα μου
κι είναι απ' τις στιγμές που ακλόνητος θες να μείνεις χωρίς να κάνεις βήμα. ούτε μπρος, ούτε πίσω. μόνο να σε κατακλύζει αυτό που έρχεται, αυτό που συμβαίνει, αυτό που υπάρχει. κι οι χτύποι γίνονται δυνατότεροι γιατί στην μαγεία, το "μετά" είναι πάντα διαφορετικό...
φιλιά βρόχινα...
Τα λόγια μου φαντάζουν ατάκες του αέρα μπροστά στους στίχους που μας παραθέτεις κάθε τόσο.
Δε μπορώ να καταλάβω τι σε οδήγησε να γράψεις αυτό το κείμενο. Και ούτε θα ήθελα να μάθω. Μου άρεσε.
Καλημέρα.
Νεράιδα της βροχής, Έτσι ακριβώς!
Διαισθάνομαι πως και εσύ το έχεις ζήσει...
Δείμο μου, Ένας λόγος παραπάνω, λοιπόν, που μετράνε τα λόγια σου για μένα...
Jacki, Αυτό που έχει σημασία για εμένα είναι που οδηγεί εσάς που με διαβάζετε...
Χαίρομαι που σου άρεσε.
Την καλημέρα μου
Aχ και να τα ζούσαμε αυτά που τόσο όμορφα περιγράφεις ε; μυστήρια φύση...
Τους χαιρετισμούς μου πνεύμα!
Που ξέρεις. Ίσως και να τα ζήσουμε κάποτε...
Την καλησπέρα μου
Δημοσίευση σχολίου