Ελεγεία για μια αγάπη

Ακολούθησα τα χνάρια του πάνω στην άμμο.
Ήταν χειμώνας και η θάλασσα ήταν άγρια όπως
και τα συναισθήματα μου. Τα είχα με τον εαυτό μου,
τι στο διάολο με είχε ωθήσει να έρθω μέχρι εδώ?
Γιατί δέχτηκα να τον δω έπειτα από αυτό που μου
είχε κάνει?

Άναψα ένα τσιγάρο προσπαθώντας να διώξω όσα
στροβιλίζονταν μέσα στο κεφάλι μου και τον πλησίασα
με βλέμμα παγωμένο και αδιάφορο. Το δυνατό αγέρι
ανακάτευε τα μαλλιά μου και με παρέσερνε κάνοντας
με να περπατώ σαν μεθυσμένη. Σκόπευα να του πω ότι
τελειώσαμε , ότι δεν θα ήθελα ποτέ να με ενοχλήσει ξανά .

Μα όταν τον είδα να κάθεται σε εκείνο το παγκάκι ,που
συναντηθήκαμε για πρώτη φορά ,με μάτια βουρκωμένα
έσφιξε η καρδιά μου. Συνειδητοποίησα πόσο πολύ τον
είχα αγαπήσει ,ο εγωισμός μου όμως και η αξιοπρέπεια
μου δεν έπρεπε να καταρρακωθούν. Όχι πάντα ήμουν
περήφανη γυναίκα και περήφανα θα έφευγα.

Σηκώθηκε αργά σχεδόν νωχελικά λες και προσπαθούσε
να αντιληφθεί την κατάσταση να βρει τον τρόπο που θα
τον συγχωρούσα και θα έπεφτα ξανά στην αγκαλιά του.
Στάθηκα απέναντι του ακίνητη και αμίλητη ενώ μέσα
μου κραυγές πόνου προσπαθούσαν να βρουν διέξοδο
απ' τα χείλη μου..από κάθε πόρο του κορμιού μου.

Ανασκίρτησα καθώς τύλιξε άξαφνα τα χέρια του γύρω μου ,
ήθελα να τον χαστουκίσω να τον απομακρύνω από το
σώμα μου. Μα αντί για αυτό ξεστόμισα οργισμένα
το αδιανόητο. "Σε μισώ τόσο πολύ που θέλω να μείνω
για πάντα στην αγκαλιά σου”. Τρελάθηκα με τον εαυτό μου.
Τι είχα πει μόλις? Τι στη οργή του είχα πει?.
Με έσφιξε δυνατά ενώ τα δάκρυα του είχαν φθάσει
στα χείλη του.Πόσο ήθελα τώρα να τα φιλήσω.
Πόσο ήθελα να χαθώ για πάντα στο άγγιγμα του.
Ντράπηκα τόσο που έμεινα έτσι άβουλη, προδίδοντας
τα πάντα.Τότε όμως κατάλαβα τη δύναμη της αγάπης.
Εκείνη τη δύναμη που ξέρει συγχωρεί ακόμη και τα
τραγικότερα λάθη.

Τα κορμιά μας μπλέχτηκαν χωρίς να λογαριάζουμε το κρύο.
Κάθε μου κύτταρο αποζητούσε τα χάδια του , ένα νεκρό σώμα
που ζωντάνευε ξανά με κάθε του άγγιγμα.
Ακόμη και σήμερα αναρωτιέμαι πως φθάσαμε να κάνουμε
έρωτα ανάμεσα στα τόσα ερωτηματικά μας... και ήταν ο πιο
δυνατός έρωτας που είχαμε κάνει στα τόσα χρόνια.
Απορώ πως συγχώρεσα έστω και στιγμιαία εκείνο το φιλί ,
τα τόσα χάδια που έδινε σε εκείνη, χωρίς ενοχές
προδίδοντας τα όσα είχαμε ζήσει. Δεν τον ξαναείδα ποτέ…


Whitelighter