Κυριακή 18 Μαΐου 2008

Dust in the wind...



Πήγα να γράψω κάτι, μα η πένα αντιστάθηκε
στις σκέψεις μου. Χρόνια τώρα προσπαθώ
ν’αποτυπώσω όσα εκείνη, με θέληση δική της,
μου αποκάλυψε σε μια στιγμή μονάχα.

Τότε που στα έκπληκτα μάτια μου εμπρός,
γίνηκε λάσπη και χώμα.Τότε που γλίστρισε
απο τα δάκτυλα μου και με ανέμου πνοή
χάραξε σκιές που το φεγγάρι φωτίζει
και στου ήλιου το φως ερήμους χαρίζει.

Ένα δάκρυ κύλησε κει απο όπου κατάγεσαι
και κει όπου θα καταλήξεις και νάσου
που γίνηκε πάλι ζωή.

Κύκλος φαύλος , μα τέκνο μου της γης
αγαπημένο, δεν είμαστε παρά σκόνη
στον άνεμο με ζωή δανεική...

12 σχόλια:

bluesmartoula είπε...

Κι εμείς, που δεν το καταλαβαίνουμε, φροντίζουμε κάθε μέρα να καταστρέφουμε ό,τι θά'πρεπε να φυλάσσουμε γιατί θα το δανείσουμε - θέλοντας και μη - στις επόμενες δανεικές ζωές...
Leo, πολύ σημαντικό το μήνυμά σου...
(Για την φωτογραφία και το τραγούδι: Απλά ΥΠΕΡΟΧΑ!)
Γλυκειά Καληνύχτα

Unknown είπε...

σκόνη που μας παρασέρνει ο άνεμος κι άλλοτε μας παίρνει κι άλλοτε μας αφήνει...

...κι αν σταθούμε μια στιγμή κι ανακατευτούμε μ' ένα δάκρυ, τότε γινόμαστε κάτι πιο βαρύ...

...μα μετά ξανά στον άνεμο γι' άλλα μέρη...

φιλιά βρόχινα...

naya είπε...

Σκονισμενα αισθηματα που κανουν παρεα με τον αερα κ χορευουν κ δανειζονται..κ αν πονεσουν αρκετα μπορουν να ξαναδωσουν ζωη λοιπον..

Roadartist είπε...

"δεν είμαστε παρά σκόνη
στον άνεμο με ζωή δανεική..."
Ακριβώς αυτό είμαστε, και καλά θα κάνουμε να το συνειδητοποιούμε τη κάθε στιγμή..ΜΟΝΟ ετσι θα ζησουμε,
θα εκτιμησουμε αυτον που ειναι διπλα μας..
Ειναι τελικα το πιο απλο πραγμα η αγαπη πνευματακι..οι ανθρωποι την δυσκολευουμε..και ενώ είναι το πιο όμορφο πράγμα, οι άνθρωποι την φοβούνται.. γλυκιά καληνύχτα!

πνευμα είπε...

Charmed one, Καταδικάζοντας στην ουσία το ίδιο μας το αύριο, όταν η ιστορία μας επαναληφθεί, στη νέα μας ζωή τη δανεική...

Πολύ εύστοχο το σχόλιο σου



Νεράιδα της βροχής, Πάντα θα είμαστε σκόνη στον άνεμο
και πότε πότε ένα δάκρυ που στο χώμα κυλά, θα μας θυμίζει την καταγωγή μας...



Naya, Το πέρασμα μας απο έναν κόσμο αισθημάτων που απο χώμα κατάγεται, σε σκόνη εξατμίζεται για να γεννηθει και πάλι απο τις στάχτες του σε έναν φαύλο κύκλο που ονομάζουμε ζωή...



Roadartist, Μόνο έτσι θα εκτιμήσουμε το κάθε τι σε τούτη τη ζωή, απο το πιο ασήμαντο εώς το πιο σπουδαίο.Πάνω απο όλα όμως μόνο έτσι θα εκτιμήσουμε τον ίδιο μας τον εαυτό.

Σπουδαίο πράγμα η αγάπη και ακόμη σπουδαιότερο,για να τη ζήσουμε στο έπακρο, είναι να ζούμε αληθινά την κάθε μας στιγμή μιας και ξεχνάμε πως τα πάντα δανεικά είναι...


Την καλησπέρα μου

Ανώνυμος είπε...

...και μια νυχτα περπατησα και αφηνα δακρυα σε ολο το περασμα μου..

και εφτασα σε μια πορτα που στο πλατυσκαλο ειχαν χαραξει, χρονια τωρα,ενα μεγαλο ευδιακριτο "Καλωσορισες ξενε"..

γυρισα το βλεμμα μου και κοιταξα ψηλα.."Ζωη.." ειπα μέσα μου και μπήκα..

καλημερα..!

kat. είπε...

δεν θεωρώ οτι η ζωή μας είναι δανεική.. αλλά οτι είμαστε σκόνη είναι γεγονός!!!!!!!!!!!!!!!!
ούτε καν σκόνη θα έλεγα..άνεμος!
τίποτα!

Ατθάνα είπε...

και ο άνεμος, έχει να σου πει πολλές ιστορίες! υπάρχει πιο ταξιδιάρικο ον από αυτόν;
και η σκόνη...μεγάλο πειραχτήρι! μπαίνει στα ρουθούνια σου και...αψού! :)

φιλάκια και καλησπερίτσα! :)))))

Ανώνυμος είπε...

Same old song
just a drop of water
in the endless sea
all we do
crumbles to the ground
though we refuse to see
all we are is dust in the wind!!!

Το βλέπουμε αλλά όχι κατάματα.. ίσως γιατί δεν μας βολεύει..
καληνυχτα Πνευματάκι:):)

rip1708 είπε...

νωθρα τα λογια και ψευτικα..πλαστη ζωη πουλημενη..τα ματια κλεινουν απο την λασπη..κανενα φως..

Μαρια Νικολαου είπε...

Ομορφη γραφή
Καλη σου μερα :)

πνευμα είπε...

Βότσαλα στο πανί, Τόσο ευδιάκριτο μα και τόσο δύσκολο να το διαβάσει κανείς, γιατί τούτο είναι γραμμένο μόνο για τα μάτια της ψυχής...


Kat, και όμως τα πάντα δανεικά είναι και για όλα αναδρομικά κάποτε θα πληρώσουμε.

Μα μέσα όμως απο αυτή τη ζωή τη δανείκη μπορούμε να γίνουμε
"ΤΑ ΠΑΝΤΑ"...αρκεί να μάθουμε να εκτιμούμε.


Καρυάτιδα, Άνεμος αισιοδοξίας λοιπόν! Μου άρεσε που το αντιμετώπισες έτσι...


Σταγόνα, Το ίδιο παλίο τραγούδι, η ίδια ιστορία που επαναλαμβάνεται ξανά και ξανά και εμείς ακόμα εδώ με ματιά μυωπική...

Το πρόβλημα μας είναι πως κοιτάζουμε χωρίς να βλέπουμε.



Rip1708, και όμως ακόμα και μέσα απο την ξεφτίλα μπορεί κάποιο φως να αναδυθει, αρκεί να μην "πουλήσουμε" το σήμερα για κανένα αύριο και να μη "θάψουμε" το αύριο για κανένα χθές!


Μαρία Νικολάου, Σε ευχαριστώ για τα καλά σου λόγια.

Καλως όρισες


Την καλησπέρα μου