Forever young...

Σε μέρος γνώριμο σε αναζήτησα. Στο σκιερό

εκείνο ξέφωτο πλάι στην κυκλική πλίνθινη

πλατεία με το μικρό σιντριβάνι.

Καθόσουν κάτω από τα δυο σταυρωτά

πεύκα που, σαν άλλοτε, φάνταζαν να

κονταροχτυπιούνται μπρος στα ευφάνταστα

παιδικά σου μάτια. Το βλέμμα σου καρφώθηκε

στους κορμούς τους επάνω, εκεί που με μαχαίρι

αυτοσχέδιο είχες χαράξει τα πρώτα σου σημάδια.

Περίμενα σιγουριά να δω στο βήμα σου,

σαν με αντιλήφθηκες. Έναν άνθρωπο

χορτάτο από εμπειρίες και γεμάτο

αναμνήσεις. Μα κουτσαβάκι φοβισμένο

αντίκρισα, που τρέκλιζε ανάμεσα στα

ερωτηματικά του.

"Δεν είναι πως δεν έζησα", είπες…
"Έγραψα τα μίλια τα πολλά του έρωτα.
Έτρεξα σαν τον άνεμο κόντρα σε κάθε

ρεύμα, αντί να περπατώ. Γεύτηκα τη ζωή

στο έπακρο, ενώ οι υπόλοιποι βολευόντουσαν

στην καθημερινότητα τους. Απολάμβανα

όλο και περισσότερα, αφήνοντας τον κόσμο

να λέει -δόξα το Θεώ- στα λίγα.

Μα παρόλο που έκανα τόσα πολλά, αισθάνομαι

πως έπρεπε να έχω κι άλλο χρόνο! Να φθάσω

στο φεγγάρι, στον άλλο γαλαξία, στην άκρη του

σύμπαντος."

Και χωρίς δεύτερη σκέψη, με την άγνοια κάθε

κινδύνου που πάντα σου ταίριαζε, άφησες στην

άκρη τη σοφία του γήρατος και έκαμες συμφωνία

με το διάβολο, χρόνια να κλέψεις και τη νιότη σου

να πάρεις πίσω ξανά…

The battle within...

Μέσα από έναν εφιάλτη ζωντανό σαν

όνειρο, βρέθηκα να παρακολουθώ μια

πανάρχαια διαμάχη.

Ήμουν λέει ένα “Σφάλμα”, σε λάθος τόπο,

την πλέον ακατάλληλη στιγμή. Εκείνος που

δεν ήταν μάγος, σε χώρα μαγική, την ώρα

που οι μάγιστροι διέπρατταν μαγεία.

Έβλεπα λοιπόν έκθαμβος, αυτόν που

αποκαλούσαν “Νου”, να καθρεπτίζεται

αυτάρεσκα στη θάλασσα. Είχε ντυθεί στο

άλικο και πρόβαρε με νάζι τα σημάδια

του νάρκισσου.

Εκείνη που ονομάτιζαν “Ψυχή”, κείτονταν

γδαρμένη και μετρούσε τις πληγές της.

Βαθιές χαρακιές από μια καταιγίδα φωτός

που γύμνωσε ξεδιάντροπα τη νύχτα και

έσβησε τα αστέρια.

Την “Καρδιά”, που ζήλευε τους πάντες και

σφετερίστηκε τον ίδιο της το θρόνο, φοβούμενη

ανυπόστατες έριδες και πολεμώντας με λύσσα

ανύπαρκτους δελφίνους.

Ξάφνου σκιές εμφανίστηκαν απο -το παντού-

και μου κρύψαν τη θέα. Έμεινα να τις κοιτώ

εμβρόντητος να σχηματίζουν Φροϋδικά deja vu,
όλων όσων σπατάλησα και να περιπαίζουν την

λευκή κιμωλία, με την οποία πάσχιζα να μαλώσω

την αλήθεια μου που ντράπηκε να βγει...

Σκοτεινός Θάλαμος

Μέσα στο σκοτεινό σου θάλαμο, βάλθηκες

να εμφανίσεις όλες σου τις σκέψεις.
Τις ξεχωρίζεις πυρετωδώς όλη νύχτα.
Τοποθετείς μια εδώ και μια πιο κει.
Τις στοιβάζεις ομοιόμορφα και κολλάς
επάνω τους πολύχρωμες ετικέτες, ανάλογα
με την ποιότητα που τυπώνεται η κάθε μια.

-Να εδώ, μπροστά μπροστά, θα μπουν
όσες βγήκαν έντονες και καθαρές.- είπες.
Αυτές με τις όμορφες αναμνήσεις των

νεανικών σου χρόνων, τότε που ακόμη

πίστευες πως θα άλλαζες τον κόσμο.

Τις σταμπάρεις με κόκκινο, να διακρίνονται

εύκολα , να σου θυμίζουν όσα θαυμαστά

κάποτε κατείχες.

Πέρα στη γωνία, με καρτελάκι κίτρινο,
θα βάλεις εκείνες που αποτυπώθηκαν
θαμπά στο φωτογραφικό χαρτί.
Θύμησες άνοστες και ουδέτερες
από μια ζωή που γίνηκε ρουτίνα,
μα δεν βαριέσαι -ούτε κρύο ούτε ζέστη-
όπως έλεγε και εκείνος σαν τον ρώταγες.
Όλες όσες κάποτε βάφτιζες
καλές μήπως και παρεξηγηθεί ο θεός και
σου στερήσει ακόμη και αυτές

Και στο υπόγειο στοιβάζεις όσες εικόνες

καταστράφηκαν. Σκέψεις μαύρες με

ετικέτα στο ίδιο χρώμα. Εκεί που τελικά

κατέληξαν όλές σου οι θυσίες, στο σημείο

που σε οδήγησαν όλες σου οι ανοχές και

ας μην το πίστευες ποτέ ενώ μαχόσουν

με το δόρυ σου ανύπαρκτους ανεμόμυλους.
Θαμμένες εκεί θα τις αφήσεις, για πάντα,
να μην διακρίνονται καν στο σκοτάδι
αν και τα μάτια σου το συνήθισαν πια.

-Μα πως επέτρεψα στον εαυτό μου
να σκορπίσει σε τόσα κομμάτια- ψιθύρισες
-Θα ήθελα να είχα ένα μικρό διαμαντένιο

φτυαράκι να τις πάρω και να τις πετάξω

στα σκουπίδια να απαλλαγώ απο αυτές

γιατί μόνο χώρο πιάνουν-

Ψάχνεις στην ανάλυση της φωτογραφικής

σου μηχανής να βρεις εκείνη τη ρύθμιση

που θύμιζε μονάδα. Μια μονάδα που κάποτε

ήταν –ένα- , -το νούμερο ένα- και που τώρα

πια είναι απλά ένα ψηφίο πάνω απο το μηδέν.

Ένα μηδέν απόλυτο, που πολύ κοντά του

βρίσκεσαι.

-H μηχανή θα φταίει- αποφάνθηκες

ως ειδικός και την πέταξες στα σκουπίδια
Έτσι κι αλλιώς δεν είχε καν εγγύηση….