Παρασκευή 19 Ιουνίου 2009

Τέσσερις Σύντροφοι...



Μια φορά και έναν καιρό ήταν μία κοπέλα
που είχε τέσσερις πιστούς συντρόφους.
Μα δεν τους αγαπούσε όλους το ίδιο,
ούτε τους μοίραζε ισάξια την φροντίδα
και την προσοχή της.

Πιο πολύ από όλους αγαπούσε τον τέταρτο
σύντροφο. Του αγόραζε τα ακριβότερα ρούχα
και παπούτσια , ενώ δεν παρέλειπε ποτέ της
να του μαγειρέψει τις νοστιμότερες λιχουδιές
και να τον φιλέψει με τα πιο λουκούλλεια εδέσματα.
Αυτός άξιζε πάντα το καλύτερο και ποτέ της δεν
παρέλειψε να του προσφέρει ότι πολυτιμότερο
υπήρχε, δίχως να λογαριάζει το κόστος
και το πόσο θα έπρεπε να δουλέψει για αυτό.

Αγαπούσε επίσης πολύ και τον τρίτο της σύντροφο,
ο οποίος μάλιστα ήταν και ο ομορφότερος.
Όπως λοιπόν καταλαβαίνετε τον έπαιρνε πάντα
μαζί της και τον επιδείκνυε με κάθε επισημότητα,
σε κάθε εμφάνιση της. Φοβόταν όμως πως κάποια
μέρα και παρά τις προσπάθειες της να τον κρατήσει,
θα την άφηνε για κάποιον άλλον.

Αγαπούσε όμως και τον δεύτερο σύντροφο της.
Ήταν αυτός που πάνω απο όλους μπορούσε να
εμπιστευτεί. Ήταν πάντα υπομονετικός, ανεξάντλητος
και ευγενικός μαζί της. Όποτε και αν αντιμετώπιζε
δυσκολίες μπορούσε να τον συμβουλευτεί και αυτός
θα έκανε τα πάντα για να τη βοηθήσει να ξεπεράσει
κάθε εμπόδιο.

Ό πρώτος της σύντροφος ήταν ένας πολύ πιστός
ακόλουθος με πολύ μεγάλη, αν και αθόρυβη συνεισφορά,
στη διατήρηση της υγείας και της ευημερίας της.
Δεν τον αγαπούσε όμως αυτόν της το σύντροφο
και παρόλο που εκείνος την λάτρευε, δεν του έδινε
καμία σημασία.

Μια μέρα η κοπέλα αρρώστησε και σαν κατάλαβε πως
δεν της έμενε και πολύς χρόνος ακόμη, αναπόλησε
την υπέροχη ως τότε ζωή της και φοβούμενη, όπως
όλοι, τη μοναξιά αναρωτήθηκε αν θα την ακολουθούσε
κάποιος από τους αγαπημένους της συντρόφους στη
νέα της κατοικία.

Ρώτησε λοιπόν τον τέταρτο και πιο αγαπημένο της
σύντροφο. "Σε αγάπησα πιο πολύ από κάθε άλλον και
σου προσέφερα ότι πολυτιμότερο υπήρχε σε τούτο
τον κόσμο. Τώρα που φεύγω θα με ακολουθήσεις
στο νέο μου σπίτι για να μου κρατάς συντροφιά?"
"Αποκλείεται!!" Φώναξε ξαφνιασμένος εκείνος και
έφυγε χωρίς δεύτερη κουβέντα. Η απάντηση του
δυνατή μαχαιριά στην ήδη άρρωστη καρδιά της
την έκανε να σαστίσει.

Πληγωμένη και προδομένη στράφηκε στο τρίτο
σύντροφο της. "Σε αγαπούσα σε όλη μου τη ζωή",
του είπε, "Τώρα που πεθαίνω θα ήθελες να έρθεις
μαζί μου για να μου κρατάς συντροφιά?"
"Όχι" απήντησε εκείνος παγερά και αδιάφορα.
"Η ζωή είναι πολύ ωραία! Όταν θα πεθάνεις θα
ψάξω καινούργια αγάπη να βρω."
Πάγωσε σύγκορμη ακούγοντας και τη δική του
απόρριψη και βυθίσθηκε ακόμη περισσότερο
στον πόνο και στη θλίψη.

Με τις λιγοστές δυνάμεις που της είχαν απομείνει
έτρεξε στον δεύτερο σύντροφο της και με φωνή
σχεδόν ξεψυχισμένη του είπε: "Όποτε και αν
χρειάστηκα τη βοήθεια σου ήσουν εκεί για εμένα,
τώρα που φεύγω για τη νέα μου κατοικία θα έρθεις
μαζί μου? Σε χρειάζομαι πλάι μου!"
"Δυστυχώς δεν θα μπορέσω να σε βοηθήσω αυτή
τη φορά", της απήντησε μαλακά. "Το μόνο που θα
μπορούσα να κάνω και αυτό επειδή είσαι εσύ,
είναι να σε συνοδέψω ως την είσοδο."
Αυτό φάνταζε ως το τελειωτικό χτύπημα.
Αποτελειωμένη και αποκαμωμένη έκλεισε τα
μάτια και ξέσπασε σε λυγμούς.

"Εγώ θα έρθω μαζί σου", ακούστηκε μια φωνή!
"Θα σε ακολουθήσω οπουδήποτε κι αν πας!"
Η κοπέλα άνοιξε τα μάτια ξαφνιασμένη και
είδε τον άνθρωπο που είχε συνηθίσει να ξεχνά.
Ο πρώτος της σύντροφος στεκόταν μπροστά της.
'Ηταν πάρα πολύ αδυνατισμένος και με εμφανή
τα σημάδια απο την ασιτία και την αμέλεια.
Φανερά στεναχωρημένη αλλά και ανακουφισμένη
απο αυτό που είχε μόλις ακούσει η κοπέλα του είπε:
"Θα έπρεπε να σε είχα φροντίσει όταν είχα τη
δυνατότητα! Εσένα πάνω από όλους."
"Συγνώμη που δεν ήμουν εκεί για σένα"
"Συγνώμη που δεν μπόρεσα να καταλαβώ
την αξία σου..."


Όλοι μας έχουμε τέσσερις συντρόφους στη ζωή μας.
Ο τέταρτος σύντροφος είναι το σώμα μας.
Όση προσπάθεια και αν καταβάλουμε ώστε να το
κάνουμε να δείχνει όμορφο και υγιές, θα μας
εγκαταλείψει σαν φύγουμε από τούτο τον κόσμο.

Ο τρίτος μας σύντροφος είναι τα υπάρχοντα μας,
το κοινωνικό μας status, ο πλούτος. Όσα και αν
συγκεντρώσουμε, ακόμη και αν τα φυλάξουμε
σαν κόρη οφθαλμού, Όταν ξεκινήσουμε για το
μακρύ μας ταξίδι θα περάσουν στα χέρια άλλων.

Ο δεύτερος σύντροφος μας είναι η οικογένεια και
οι φίλοι. Όσο και αν στάθηκαν στο πλάι μας, όσο
και αν μας βοήθησαν στη διάρκεια της ζωής μας,
στη νέα μας κατοικία δεν θα μπορέσουν ποτέ να
περάσουν το κατώφλι.

και ο πρώτος μας σύντροφος, που συνήθως ξεχνάμε
στον αέναο αγώνα μας για ομορφιά, δύναμη, και χρήμα,
είναι η ψυχή μας. Αυτός ο μοναχικός και μοναδικός μας
σύντροφος που θα μας ακολουθήσει οπουδήποτε και αν
πάμε. Χωρίς να ρωτήσει, χωρίς να κοντοσταθεί. Μόνο
εκείνη ανάμεσα σε όσα κατέχουμε και σε όσα μας
περιβάλουν θα είναι πλάι μας για πάντα!

Ας την καλλιεργήσουμε λοιπόν τώρα που μπορούμε
και ας της δώσουμε την αγάπη και τη φροντίδα που της
αρμόζει ,γιατί μονάχα αυτή θα μας ακολουθήσει ως το
θρόνο του θεού και από εκεί θα συνεχίσει μαζί μας
ως την αιωνιότητα.

Whitelighter

20 σχόλια:

Unknown είπε...

στην πορεία μας αναζητούμε την ψυχή μας. άλλοτε τη βρίσκουμε, άλλοτε τη χάνουμε. εκείνη όμως είναι μέσα μας και μας δίνει φτερά, ακόμη κι αν δεν το καταλαβαίνουμε...

φιλιά βρόχινα...

Cassiel είπε...

Wow!!! Πνευμα μου οπωτε διαβαζω τις αναρτησεις σου εχω και ενα μικρουλικο δακρυ το οποιο ειναι ετοιμο να κυλησει...Πανεμορφη αναρτηση οπως παντα!! Πολλα φιλια

Roadartist είπε...

Απλά ΥΠΕΡΟΧΟ..
Μου άρεσε πάρα πολύ..
Μπράβο σου!

Taxidiotis είπε...

Απ την πλευρά μου, θα αποφύγω να αναφερθω στης ιστορίας τους συμβολισμους
για να εστιάσω στο κυρίως θέμα, που είναι για μένα πιο "καυτό":

αυτό της αγνωμοσύνης, των "λάθος" προτεραιοτήτων και επιλογών μας

οι άνθρωποι σπάνια εκτιμούν, αυτούς που δίπλα τους έχουν πραγματική αξία

βάζουν τον πήχυ τους σε λάθος ύψος... εστιάζουνε σε λάθος πρόσωπα...
αγνοούν αυτούς που τους προσφέρουνε αγάπη άδολα

και αναλίσκονται σε σχέσεις ρηχές κι εφήμερες, που έχουν λάμψη περισσή μα λιγοστή αξία

και στον επίλογό τους... φεύγουν πληγωμένοι...

σ'ενα παράλογο μαζοχισμό... Στο τέλος -βέβαια- εισπράττουνε το τίμημα που τους αξίζει...

Bουλα. είπε...

Katapliktiko keimeno Pneuma!!!!Gemato apo alhthies....kai nai exeis dikio...to mono pou parameloume einai i psuxi mas..Krima...Kalo sou vradi!

THANASIS MAKEDONAS είπε...

ομορφο και πολυ διδακτικο.Καλημερα

Εφη είπε...

τελικα μονο η ψυχη μας ειναι ο πιστος συντροφος μας. μονο αυτη μας νοιωθει, ασχετα που οι περισσοτεροι απο μας την πεταμε στα σκουπιδια και την αναζητουμε οταν πλεον ειναι πολυ αργα.
πολυ ωραια και διδακτικη η αναρτηση σου. να εχεις μια καλη μερα και ενα ομορφο σ/κ. με την ψυχη σου αγκαλια.

jacki είπε...

Φοβερό πνεύμα μου..
Τον πρώτο σύντροφο λοιπόν..
Αυτόν που θα μας συνοδέψει και μετά το θανατό μας..
Να είσαι καλά γι αυτήν την υπέροχη και τόσο διδακτική ιστορία.

Άρτεμις είπε...

Πολύ γεμάτο το παραμύθι σου... Εξαιρετικό...
Την ξεχνάμε τη ψυχή δυστυχώς... Όλο και πιο πολύ... Κι είναι το μόνο "πράγμα" που μας ανήκει ολοκληρωτικά...
Το μόνο που μπορεί να αγαπήσει και να αγαπηθεί πραγματικά...
Χαίρομαι που το διάβασα αυτό...
Να είσαι καλα...

JK O SΚΡΟΥΤΖΑΚΟS είπε...

ΦΙΛΕ ΜΟΥ ΑΠΟ ΤΑ ΟΜΟΡΦΟΤΕΡΑ ΚΕΙΜΕΝΑ ΠΟΥ ΕΧΩ ΔΙΑΒΑΣΕΙ.ΣΙΓΟΥΡΑ Η ΨΥΧΗ ΜΑΣ ΕΙΝΑΙ Ο ΜΟΝΑΔΙΚΟΣ ΣΥΝΤΡΟΦΟΣ ΠΟΥ ΔΕΝ ΘΑ ΜΑΣ ΠΡΟΔΩΣΕΙ ΠΟΤΕ,ΑΝ ΚΑΙ ΤΟΝ ΞΕΧΝΑΜΕ.ΝΑ ΕΙΣΑΙ ΠΑΝΤΑ ΚΑΛΑ.

ο δείμος του πολίτη είπε...

Υπέροχο, όπως πάντα. Τίποτε άλλο.

σταγόνα είπε...

Πνευματάκι μου καλό,
θα επανέλθω να διαβάσω με ησυχία..
Σε έχασα.. χάθηκες.. πέρασα να σου πω, εύχομαι να εισαι καλά..
όμορφο γεμάτο απολαύσεις να είναι το καλοκαίρι σου..

JK O SΚΡΟΥΤΖΑΚΟS είπε...

ΠΕΡΑΣΑ ΓΙΑ ΝΑ ΕΥΧΗΘΩ ΚΑΛΟ ΚΑΛΟΚΑΙΡΙ.ΝΑ ΕΙΣΑΙ ΠΑΝΤΑ ΚΑΛΑ.

sykaki είπε...

καταπληκτικο αλήθεια...
η αλήθεια είναι οτι τελικα φροντιζουμε μόνο για οτι οραγματικα μας κανει να νιωθουμε καλα αλλα επιφανειακα....
την ψυχη μας που την αφηνουμε ανικανοποιητη?


με αγάπη
Sykaki.

thesikaleon είπε...

Υπάρχει λές θεός;

Υπάρχει αιωνιότητα;

ΝΑΪΑΔΑ είπε...

συνηθιζουμε να τον ξεχναμε αυτον τον πρωτο συντροφο που ειναι και ο πιο σημαντικος...
εκεινος που μας ακολουθει παντου και ειναι κοντα μας στα ασχημα τοσο οσο και στα ομορφα...

εξαιρετικο πνευμα μου...
απο τα καλυτερα που εχω διαβασει!

νεραιδενια φιλακια!!!

A.G.Selena είπε...

Καλώς σε βρήκα...
Μου άρεσε απίστευτα το "παραμύθι" σου.

Έτσι είναι...
Μα ποιός αλήθεια το σκέφτεται πριν χάσει ή πριν κινδυνέψει να χάσει όλα αυτά τα ανούσια που θεωρεί σημαντηκά?

Σε φιλώ,
εις το επανιδείν...

JK O SΚΡΟΥΤΖΑΚΟS είπε...

ΠΟΥ ΕΙΣΑΙ;ΟΛΑ ΚΑΛΑ;

mirca είπε...

Ειναι πανέμορφο το ποστάκι σου!!!
Αυτή η καημένη η ψυχούλα τι τραβάει για χάρη μας...

Την καλησπέρα μου!!

JK O SΚΡΟΥΤΖΑΚΟS είπε...

ΠΕΡΑΣΑ ΝΑ ΕΥΧΗΘΩ ΚΑΛΟ ΦΘΙΝΟΠΩΡΟ.ΠΟΥ ΕΙΣΑΙ;