Παρασκευή 11 Σεπτεμβρίου 2009

Inner Decay



Φθονερά λόγια σπρώχνονται μανιασμένα
να διαβρώσουν το είναι σου,
όπως η εκκολαπτόμενη λάβα
οργισμένου ηφαιστείου.
Ήχοι στριγκοί ξέχειλοι από βδελυρό οξύ,
που αποσαθρώνουν κάθε οικειότητα.

Η κρίση σου που κάποτε φάνταζε
απόρθητη, τώρα κείτεται σα μιαρό
ερείπιο, ενός από καιρό διεστραμμένου
έρωτα. Μια μολυσμένη ανάμνηση του
υπέροχου εγώ σου.

Ομίχλη ξετυλίγεται σε κάθε παραίσθηση
και είδωλα απατηλά πυροδοτούν
το μένος σου ενάντια σε όσα κάποτε
κοιτούσες με λατρεία.
Μοιάζεις πλέον με χολή να ραίνεις
τις σπονδές σου

Φυλακισμένη στη γυάλινη σφαίρα
μιας αλήθειας λεπρής, κομματιάζεις
γοργά την λειψή ανθρωπιά σου.
Στο γεμάτο σκιές εφιάλτη που
σκόπιμα αποσιώπησες, η εσωτερική σου
αποσύνθεση αποθανατίζεται με πάταγο…

9 σχόλια:

jacki είπε...

Χάνεσαι.. αλλά όταν επιστρέφεις..
Κεντάς.
Καληνύχτα.

.. είπε...

Παντα συγκλονιστικός ο γυρισμός σου...
Καλο βράδυ μέχρι την επόμενη φορά!

Dreamgirl είπε...

Είχα πολύ καιρό να περάσω...
Για άλλη μια φορά βρήκα κάτι "τρομακτικά" δυνατό...

Unknown είπε...

χαίρομαι που εξακολουθείς να δίνεις το πνεύμα σου...

...πνεύμα μου :)

φιλιά βρόχινα...

σταγόνα είπε...

καλώς όρισες με πάταγο πνευματάκι:)

Roadartist είπε...

Πνευματάκι.. μου αρέσει και το πιο dark σου.. Τη καλησπέρα μου.. καλώς ξανά βρεθήκαμε..

bluesmartoula είπε...

Πνεύμα μου. Όπως πάντα, ακόμα κι αν αργείς, έχεις τόσα πολλά να πείς. Σκοτεινό το κείμενό σου - μου άρεσε τόσο πολύ - κι όμως, μου άφησε μιά ιδέα αισιοδοξίας. Γιατί μοιάζει να είναι επιλογή τα συγκεκριμένα συναισθήματα. Κι ίσως επιλογή το να ξεφύγει απ΄αυτά! Αλλά πάλι, κάποιος φυλακισμένος πόσο μπορεί να ξεφύγει? Δεν ξέρω.
Γλυκειά Καληνύχτα

aggelika είπε...

Αποκρουστικά ωραίο!
Κάτι τέτοιο είχα ανάγκη να διαβάσω, ταιριάζει αρκετά με τις σκέψεις μου σήμερα.

sykaki είπε...

αρωστημενα γοητευρικο.
μας έλειψες γραφε βρε πιο συχνα

με αγαπη και παραμυθενια φιλια
Sykaki