Δευτέρα 17 Μαΐου 2010

Σε χαρτόκουτα ξαπλώνουν τα βλέμματά μας.



Λοιπόν, δεν άντεχα άλλο να είσαι τόσο πολύ ο εαυτός
σου. Είσαι τόσο πολύ, με τόση παραδειγματική άνεση
κι ευκολία, που τελικά καταπιέζεις αυτό που είναι ο
άλλος. Ή ο Αλλος αν προτιμάς (θέλει ο Λακάν να κρυφτεί
κι η χαρά δεν τον αφήνει). Σε έβλεπα – δεν έκανες τίποτα,
ένα βλέμμα σου, όμως, έφτανε για να με ρίξει ξανά στην

αρχή της πρότασης πάνω που αγκομαχούσα να φτάσω
στην τελεία – ή έστω στην άνω τελεία. Δεν το ξέρεις

φυσικά, αυτό είναι που σου προσδίδει και τόση άνεση,
τόση ασφάλεια, τόσο εαυτό με τον οποίο κινείσαι.
Έναν εαυτό που περιφέρεις αγόγγυστα, όταν ο δικός
μου με βαραίνει τόσο που σκεφτόμαι να τον δώσω
πουθενά για υιοθεσία.

Παρόλα αυτά, με μάγεψες με την αθωότητα που είχε

αυτή η φαινομενική – τελικά- επιφανειακότητα σου.
Αυτός ο χορός στον πάγο της εικόνας που αν και δεν

πάσχισες πολύ να δημιουργήσεις, σίγουρα έκανες λίγο
παραπάνω αγώνα για να διατηρήσεις. Σου κόστισε
κάτι παραπάνω βρε αδερφέ, κυρίως τα βράδια εκείνα
που με έπαιρνες τηλέφωνο, ψιλοζαλισμένος από το
ουίσκι, με φιλοσοφικά και μη ερωτήματα που μου
πέταγες εύκολα – heavy words are so lightly thrown
(και να στο έλεγα αυτό, αποτέλεσμα δεν θα είχα).

Απάντηση για όλα αυτα δεν πήρα ποτέ,
καταραμένη
θαρρείς να μη φθάσω ποτέ μπροστά στο μελοδραματικό
αυτο ντελίριο της ανακάλυψης, με ολίγη βέβαια από opera
buffa. Ακόμα φαντάζομαι ο εαυτός σου είσαι. Όχι εκείνος
που είδα, αλλά εκείνος που διαφημίζεις, ανακυκλώνεις,
επιβάλλεις. Όχι εκείνος που τα βράδια οδηγεί μόνος
ακούγοντας τις μουσικές μου, αλλά εκείνος που άφησε
πίσω του αυτά που θα μπορούσαν να είχαν γίνει, που θα
μπορούσε να είχε κάνει. Ήθελα να ξερα τι βλέπεις στον
καθρέφτη σου. Που να στεγάζεις τον εαυτό που άφησες
για να μασκαρευτείς.

Σε χαρτόκουτα ξαπλώνουν τα βλέμματά μας.


Whitelighter

7 σχόλια:

ο δείμος του πολίτη είπε...

Εξαιρετικό...

JK O SΚΡΟΥΤΖΑΚΟS είπε...

ΕΚΠΛΗΚΤΙΚΟ ΟΛΟ ΤΟ ΚΕΙΜΕΝΟ ΦΙΛΕ.
ΝΑ ΕΙΣΑΙ ΠΑΝΤΑ ΚΑΛΑ ΚΑΙ ΚΑΛΗ ΕΒΔΟΜΑΔΑ.

sykaki είπε...

πάντα βρίσκω έναν λόγο να κάθομαι να διαβάζω δυο τρεις φορές τα κείμενα σου.
είναι ταλέντο αυτό συνήθως βαριέμαι.

Ο ΜΑΓΟΣ! είπε...

πανεμορφο κι οπως λεει ενας στιχος ηταν κατι παιδια που τους ελγαν αλητες ..την πιο μαγικη μου καλησπερα!

Adis είπε...

Πολύ όμορφο κείμενο.. Αλλά όπως και να 'χει κάποια πράγματα δεν αλλάζουν και το ξέρεις..

"Ακόμα φαντάζομαι ο εαυτός σου είσαι. Όχι εκείνος
που είδα, αλλά εκείνος που διαφημίζεις, ανακυκλώνεις,
επιβάλλεις. Όχι εκείνος που τα βράδια οδηγεί μόνος
ακούγοντας τις μουσικές μου, αλλά εκείνος που άφησε
πίσω του αυτά που θα μπορούσαν να είχαν γίνει, που θα
μπορούσε να είχε κάνει."

Αυτές οι φράσεις σου κρίβουν μεγάλη αλήθεια και πολλές φορές θλήψη.. Τι να κάνουμε όμως, κάποιοι δε θα καταλάβουν ποτέ μάλλον..

(Αν και.. Μου πέρασε για κάποια στιγμή απ' το μυαλό ότι μιλάς για 'σένα μέσα απ' τα μάτια της άλλης...)

Όπως και να 'χει γράφεις πολύ ωραία.. Χάρηκα.

Καλό βράδυ. :)

Prisoned Soul είπε...

Εχεί κάτι το μοναδικά όμορφο ο τρόπος γραφής σου...
Σε διάβαζα και πιο παλιά από κάπου αλλού.

Δεν χρειάζεται να πω κάτι άλλο, όλα τα υπόλοιπα περισσεύουν...

Καλό σου βράδυ

AlexStre είπε...

σε ποιον αναφέρεσε? στον δεύτερο(ή αν θες πρώτο) εαυτό σου? όσο και αν δεμ μου αρέσει να το παραδέχομαι όλοι καποια στιγμή θα φορέσουμε μια μάσκα και θα βγούμε έξω...