H Κυρά της Λίμνης...

Τα μακριά ντελικάτα δάχτυλα της ανάδεψαν
τα παγωμένα νερά της λίμνης. Ένα δάκρυ κύλησε
από το πρόσωπο της, γλίστρησε και έγινε ένα
με το υγρό στοιχείο σχηματίζοντας δαχτυλίδια
σαν ονειροπαγίδα στον τοίχο παιδικού δωματίου.

Μοιρολόι νεαρού αερικού βγήκε από τα σωθικά
της σα να καλούσε την Κυρά της Λίμνης να
ακούσει την παράκληση της. Να τον φέρει πάλι
πίσω σε αυτήν.

Το φεγγάρι έριχνε το αλλόκοσμο ολόλευκο φως
του στα σκοτεινά νερά και φάνηκε να ταλανίζεται,
σα χαλασμένο εκκρεμές σε παλιό δρύινο ρολόι
καθώς μια δυνατή ριπή του ανέμου έσπασε τη
νυχτερινή σιγαλιά.

Τα μάτια της υγρά και σκοτεινά , έκλεισαν στα
βλέφαρα της και αφέθηκε στη μυστηριακή της
ψαλμωδία , οι νότες που έβγαιναν από τις χορδές
των χειλιών της παρασέρνονταν με τον άνεμο
και έφταναν θαρρείς ως τα πέρατα του κόσμου.

Ποθούσε τόσο να εισακουστεί , πραίτορες βράχοι
καταπλάκωναν την ψυχή της και αποζητούσε με
όλη τη δύναμη που είχε μέσα της ένα θάμα να
γενεί. Μια ολόλαμπρη παραμυθένια ανάσταση ,
μια επική επιστροφή του χαμένου άρχοντα που
σαν άτρωτος πολεμιστής κατανίκησε το θάνατο
και έτρεξε κοντά της καλπάζοντας πάνω στο
κάτασπρο άτι του.

Το μοιρολόι άξαφνα σταμάτησε σα να μην είχε
άλλη πνοή να συνεχίσει, ο αγέρας πάγωσε και
έμεινε μετέωρος στο ουράνιο στερέωμα, η λίμνη
αναταράχτηκε δυνατά. Μια αέρινη φωτεινή μορφή
ξεπρόβαλε στο μέσον της. Ένα χέρι απλώθηκε προς
το δικό της, ένοιωσε το άγγιγμα του , γαλήνεψε
η ψυχή της. Ένα χαμόγελο απλώθηκε στα χείλη της.

Ακολούθησε τη μορφή με αργά σταθερά βήματα
ως των νερών τα βάθη, είχε έρθει η ώρα να ανταμώ-
σουν ξανά. Την περίμενε καλπάζοντας στα απέραντα
λιβάδια. Το δάκρυ στέγνωσε, ο πόνος έφυγε. Τα
δάχτυλα  της άγγιζαν το καταπράσινο χορτάρι και
εκείνος φάνηκε μπροστά της, πανέμορφος όπως
πάντα,φορώντας τη αστραφτερή στολή του.
Της ένεψε.

Με φτερά στα πόδια της έτρεξε στην αγκαλιά
του. Αυτός ξεπέζεψε , χάιδεψε τη χαίτη του
αλόγου του και άνοιξε την αγκάλη του. Περιστέρια
ξεπρόβαλλαν από τα χέρια του και ξεχύθηκαν στον
καταγάλανο ουρανό των ...Ηλισσίων.
Χάθηκε μέσα του.


Γινήκανε και πάλι ένα.


Για πάντα…


Whitelighter