On a quick descent into breaking blackness
This heaven is no more of a mere shadow
laughing at me with cruel vanity.
And these tear-stained eyes
are no strangers to my tormented soul.
Along with the crimson of this slick-soaked heart
when this shattered essence consumes its true identity.
Through dazzling pain my body shivers
fighting underneath the cold fire of this blood-bathed hell.
My own echo is the only noise rushing beyond fading colors
no one precious to catch me once I fall.
No demonic plea worth saving me
there is no point in trying.
Never was there a mage to relinquish a releasing spell
I was left unequaled infected with life.
Whitelighter
3 σχόλια:
In the darkness I was destined to be left alone
Hoping, praying for the death I so much long
Pleading for insanity
In this world of vanity…
Το να παλευεις με το μεσα σου ειναι ανισος αγωνας....
ακομα και εγω με φοβαμαι....
αλλα εμαθα να λεω κατι κλεμμενο μα τοσο δικο μου
Αν δεν με αντεχεις στα χειροτερα μου τοτε σιγουρα δεν με αξιζεις στα καλυτερα μου
και ειναι ωρες που ελπιζεις να μην μαθαινες ποτε την αληθεια.....
Τελειο κειμενο
με αγαπη και παραμυθενια φιλια
Sykaki....
ματς μουτς
Συνεπης πάντα αφου λυθηκε το θεμα με το ιστολογιο μου περασα να αφησω ευχες για το ξεκινημα μιας νεας και καλης εβδομάδας.Να εισαι καλά και ευχαριστω για το περασμα.
Δημοσίευση σχολίου