Είμαι η Οκνηρία.
Ταίρι του Ακάματου.
Μαιτρέσσα της απραξίας.
Σήψη όσων την δημιουργία επιδιώκουν.
Αφέσου στην αδιαφορία μου.
Είμαι η Λαιμαργία.
Σύντροφος του Αδηφάγου.
Σαϊτεύτρα της υγείας.
Πλάνη εκείνων που εγκράτεια κατέχουν.
Βυθίσου στη γεύση μου.
Είμαι η Λαγνεία.
Παλλακίδα του Φιλήδονου.
Θέλξη της απιστίας.
Μίτωση των έγγαμων ανθρώπων.
Νοιώσε το άγγιγμα μου.
Είμαι η Απληστία.
Σύζυγος του Πλούτου.
Ιέρεια της πλεονεξίας.
Διάβρωση όσων με ταπεινότητα ζουν.
Απόλαυσε τη δύναμη μoυ
Είμαι η Οργή.
Έτερον ήμισυ του Φόνου.
Αρτίστα της εκδίκησης.
Μαινάδα όσων μπορούν να συγχωρούν.
Εκμεταλλεύσου την έκρηξη μου.
Είμαι η Ζηλοφθονία.
Γυναίκα του Δόλου.
Νύμφη της προπαγάνδας.
Αγχόνη όσων τολμούν να επιτύχουν.
Ενστερνίσου την επιρροή μου.
Είμαι η Αλαζονεία.
Ερωμένη του Νάρκισσου.
Πρέσβειρα της Άριας Φυλής.
Χλεύη όσων την ισότητα επιθυμούν.
Υποκλίσου στην έπαρση μου.
Ποια αυταπάτη παρασίτησε τη γλυφή σου καρδιά.
Ποια Σειρήνα ερμηνεύει στο μικρό σου κεφάλι.
Ποια λαίλαπα σε σπρώχνει από την αρετή μακριά.
Πες μου, ποια αμαρτία σε ξελόγιασε πάλι…
Whitelighter
7 σχόλια:
Η Αμαρτία της Πτώσης ... στο Παράπτωμα!...
Όσες Πτώσεις κι αν μετρήσει η ΚοσμοΓονία
πάλι το μήλο θα φαγωθεί
και θα 'χει γεύση ηδονής...
Αν κρύβονται στη Φύση μας; Αν μας δόθηκαν για λόγους χίλιους; Αν πρέπει να περάσουμε από κει για να έχουμε τη δυνατότητα να τα επιλέξουμε ή όχι; Αν...;
Κόλλησα στις λέξεις σου, νιώθω τις περιγραφές σου...
Απλά Υποκλίνομαι. Δεν έχω νοιώσει πιό έντονη περιγραφή σε κείμενο με τόσες λιγοστές λέξεις. Κάθε μία λέξη που διάβαζα κάρφωνε πιό βαθιά το καρφί στην καρδιά μου. Με σκυμμένο το κεφάλι θα σκάβω πιό βαθιά μέσα μου μήπως βρώ ποιά αμαρτία με ξελογιάζει... πάλι... καθημερινά.
Σε γλυκοφιλώ
Η Μπλού
Φοβερο το κειμενο σου!!!!!!Ειχα πολυ καιρο να ερθω απο εδω λογω στρατου.Δεν ξεχνώ ομως ποτέ τους μπλοκόφιλους και ετσι περνάω σήμερα για ν αφησω πολλές ευχες για εναν ομορφο μηνα.Καλο καλοκαιρι να περάσεις * • ♫ ♫ ♫ • *** • ♫ ♫ ♫ • ***
Καθηλωτικο... !!!
Πνεύμα:
Ποια αυταπάτη παρασίτησε τη γλυφή σου καρδιά.
Ποια Σειρήνα ερμηνεύει στο μικρό σου κεφάλι.
Ποια λαίλαπα σε σπρώχνει από την αρετή μακριά.
Πες μου, ποια αμαρτία σε ξελόγιασε πάλι…
Γιάννης Αγγελάκας:
Ποια σύννεφα σκεπάσαν τη στεγνή σου καρδιά
...
Ποιες θάλασσες στεγνώνουν στο μικρό σου κεφάλι
Ποιος άνεμος σε παίρνει πιο μακριά από δω
Πες μου ποιο φόβο αγάπησες πάλι
Ακομα εχεις το ταλεντο να με αφηνεις με το στομα ανοιχτο...
παντα νιωθω την ιδια ενταση με τα κειμενα σου .....
συνεχισε.
Καληνυχτα
τα παραμυθενια μου
Δημοσίευση σχολίου