Θυμάμαι σα να ήταν χθες, το άκομψο χαρωπό
μειδίαμα που φορούσες στο πρόσωπο σου,
όταν βάλθηκες να μας παρουσιάσεις τον περιβόητο
Πίνακα
που καμάρωνες πως φιλοτέχνησες, μα δεν
είχες
καν μπει στη διαδικασία να ξεκινήσεις ποτέ.
Τελειωμένες
καρικατούρες από εκείνες που ποτέ
σου δεν
θα καταλάβεις πότε άρχισαν, ούτε καν το
γιατί
μπήκες στον κόπο να τις ζωγραφίσεις, μα ο
κόσμος
μαζευόταν κατά κύματα στην αίθουσα
σου και
ανυπομονούσε να δει ολοκληρωμένο,
αυτό που εσύ ονομάτισες, Το Έργο Μιας Ζωής.
αυτό που εσύ ονομάτισες, Το Έργο Μιας Ζωής.
Μόνο ένα
θολό τοπίο αντίκρισαν οι καλεσμένοι
σου και
ξετρελαμένοι έτρεξαν για αυτόγραφα.
Ειδικοί και μη της τέχνης , που εκστασιασμένοι
Ειδικοί και μη της τέχνης , που εκστασιασμένοι
διέκριναν
" το δάσος της βροχής " μέσα από
άχρωμες
μουτζούρες, σε αόρατο καμβά,
σχεδιασμένες
με δάκρυα από λεμόνι.
Ούτε και
αυτοί οι λάτρεις της τέχνης διέφεραν
τελικά από τους ανθρώπους της ομίχλης που,
στο μυαλό τους μονάχα, φάνταζαν να μας
τελικά από τους ανθρώπους της ομίχλης που,
στο μυαλό τους μονάχα, φάνταζαν να μας
χαιρετίζουν
αλλόκοτα ανάμεσα από τις
φυλλωσιές
ενός ανύπαρκτου, ακόμη και
στην
φαντασία, κόσμου…
Whitelighter
5 σχόλια:
Πολύ όμορφο ποίημα!!!
Πολυ ωραιο!!!!!Ευχαριστω που περασες απο το σπιτικο μου.Εχω καιρο να ερθω απο εδω γιατι ειμαι στον στρατο.Το ειχα γραψει σε αναρτηση :) Καλο μηνα να εχεις Οταν μπορω θα περναω.
δακρυα απο λεμονι....
εχω γνωση επ' αυτου
πολλες φορες το εργο της ζωης μας ειναι η επιγευση που αφηνουμε στις ψυχες των αλλων
ενας πινακας και ενα ποιημα ειναι απλα το κερασακι
με αγαπη και παραμυθενια φιλια
(το παντα εδω) Συκακι
Καλώς ήρθες πάλι αν-ήσυχο Πνέυμα μου!!
Υπέροχο κείμενο ως ανταμοιβή για την απουσία σου.
Να είσαι καλά :)
Φιλιά.
Μεγάλο θέμα άνοιξες Πνεύμα μου. Μου πήρε καιρό να δώσω όνομα στο συναίσθημα που μου δημιούργησε πάλι το δυνατό "σμίλεμά" σου. Δεν θα πώ το όνομα, αλλά θα δώσω εικόνα: Πλήθος κόσμου, άπειροι δημοσιογράφοι με σηκωμένα μικρόφωνα, κάμερες, φωνές...Στο τέλος του αλλόκοτου αυτού συνοθυλεύματος μία φιγούρα, ντυμένη περίτεχνα ή απλά - ανάλογα τί προστάζει το "τρέντ" - να χαμογελά με ύφος κοσμοκατακτητή. Παραληρήματα οπαδών, λιποθυμίες... την επόμενη μέρα τα ίδια. Η φιγούρα, όμως, άλλη τόσο ίδια με της προηγούμενης μέρας. Το ίδια κενή και φτιασιδωμένη. Και τα ίδια και τα ίδια ατελείωτα. Αυτή η εικόνα είναι στο μυαλό μου.
Η σκέψη μου πηγαίνει στο τέλος, όπου όλη αυτή η πλασαριστή φαμφάρα αποκοιμίζει μυαλά που θα είχαν την δυνατότητα να είναι μεγάλα. Αποκοιμίζει συνειδήσεις και δημιουργεί μόδες που απευθύνονται σε κενούς σάκους που νομίζουν πως ζούν...
Συγκλονιστικά απελπιστικό!
Δημοσίευση σχολίου