Τα τζάμια θολά, εμπόδιζαν τα αδιάκριτα βλέμματα
μα σίγουρα είχαν καταλάβει τι ακριβώς συνέβαινε
Στα μάτια της καθρεπτίζονταν φόβος για αυτό
που ένοιωθε , στα δικά του μια άσβεστη φλόγα
που έλιωνε γοργά κάθε της αντίσταση.Η καρδιά
του πήγαινε να σπάσει και τα χέρια του έτρεμαν ,
την έσφιξε δυνατά στην αγκαλιά του. Μια ηδονική
κραυγή βγήκε απο μέσα της.
Τον φίλησε με πάθος, ένοιωσε τα δόντια της να
τον κομματιάζουν. 'Ηξερε ότι τον τρέλαινε , είχε τον
έλεγχο , μα όχι για πολύ. Περίμενε απο στιγμή σε
στιγμή την επόμενη του κίνηση και όσο αυτός αργούσε
ένοιωθε όλο και περισσότερο την ανάγκη να ουρλίαξει.
Πάλευε με τα τόσα ερωτηματικά της και αυτό την
άναβε όλο και περισσότερο. Οι σκέψεις της χάνονταν
σε κάθε του άγγιγμα , όπως το σήμα του ραδιοφώνου
σαν περνάς ανάμεσα απο βουνά και ασυνάρτητες
εικόνες μπερδεύονταν με την ηδονή που την
κατέκλυζε προκαλώντας εκρήξεις στο μυαλό της.
Ξάφνου σταμάτησε να απορεί αν αυτό που ζούσε ήταν
ένα όνειρο. Για μια ατέλειωτη στιγμή τα ρολόγια
πάγωσαν, ο χρόνος σταμάτησε να κυλά. Αφέθηκε
ελεύθερη στον έρωτα του. Γίνηκε δικιά του. Τα κορμία
τους απαλάχτηκαν απο κάθε εμπόδιο και σαν αλλόκοσμα
αερικά χόρεψαν ένα απίστευτο Τάνγκο μέχρι το
πρώτο φως της ημέρας.
* Flower of lust
18 σχόλια:
Σταματαει ομορφα για σενα ο χρονος πνευματακι..;)
Καλη εβδομαδα:*
ομολογώ ο καλύτερος τρόπος για να περνά ο χρόνος
Πολύ λάγνα η καλημέρα σου. Και είμαστε και σε γραφείο με κόσμο γύρω μας...
Κοίτα τι μου έκανες τώρα! Πώς θα δουλέψω, παιδί μου; Εκπληκτικό το post και αναζητώ ήδη τον καβαλιέρο μου (για τανγκό φυσικά ;-)))!
Το πάθος εκδηλώνεται παντού......... όταν υπάρχει.
Ερωτεύθηκες πνεύμα μου? Πόσο χαίρομαι για σένα......
Candy , ο χρόνος σταματάεί όμορφα όταν πάθος τυλίγει τους ανθρώπους.
Μάρκο , όχι μόνο για να περνάει ο χρόνος...
Δείμο , Η λαγνεία δεν γνωρίζει τοποθεσίες και δεν έχει όρια...
Vampiria, Να τον βρεις και γρήγορα. Για τango φυσικά :-)
Πρίγκηπα , με κάλυψες απόλυτα.
Σμαρτούλα μου , Σαν πολλά δεν καταλαβαίνεις εσυ? Επικίνδυνο...
Περιέργαψες με λόγια αυτά που λέει το σώμα. Υποκλίνομαι...
Αυτό είναι αλήθεια. Η λαγνεία δεν μπορεί να περιοριστεί ούτε σε μία φυλή ούτε σε έναν τόπο.
Έρωτα μυρίζω;;
Xαίρομαι πραγματικά & πολύυυυυ για σένα γλυκό μας πνεύμα!!!
Να το ζήσεις με όλο σου το είναι κι εγώ θα παρακαλάω να σου πάνε όλα ακριβώς όπως τα θέλεις!!!
Ανάσταση σε όλους τους τομείς της ζωής σου σου εύχομαι κι εσένα μέσα από την καρδιά μου!
Φιλιά
YΣ: Για κάτι τέτοιες στιγμές ζούμε όλοι μας...!!!
Καλή Ανάσταση και Καλό Πάσχα Πνεύμα.Να είσαι πάντα καλά για διαβάζουμε όλοι εμείς τις όμορφες ιστορίες σου.
Xρόνια σου Πολλά πνευματάκι! Και πολύ Καλά επίσης!!!
Φιλιά
Χριστός Ανέστη…
Χρόνια Καλά, γεμάτα υγεία και ευτυχία…
Εύχομαι, οι προσδοκίες σου να πραγματοποιηθούν…
Και πάλι, Χρόνια Καλά…
Zelot, καλως ήλθες και σε ευχαριστώ πολύ για τα καλά σου λόγια.
Δείμο , Το ήξερα πως θα συμφωνήσεις.
Γωγώ , Ο έρωτας είναι πάντα στον αέρα να ευωδιάζει τις καρδιές μας.
Ηλιαχτίδα μου , Σε ευχαριστώ πολύ σου εύχομαι και εσένα ότι καλύτερο απο τα βάθη της καρδιάς μου.
Πάντα γλυκολαλούσα.
Πρίγκηπα , Σε ευχαριστώ θερμά και ανταποδίδω.
Γιώργο , Νά σαι πάντα καλά με υγεία και αγάπη και κάθε σου όνειρο ας γεννέι αληθινό.
Εύχομαι σε όλους χρόνια πολλά και Χριστός ανέστη.
Υγεία , αγάπη και ευτυχία για εσας και τους αγαπημένους σας και κάθε σας επιθυμία δικιά μου ευχή.
Θεά του σεξ
Xιονίζει...Oχι πυκνό χιόνι. Mάλλον παραμυθένιο... Mεστές νιφάδες ευδιάκριτες, αραιές, που στροβιλίζονται απαλά στην ψυχρή νηνεμία, σαν πούπουλα, λίγο πριν γίνουν ένα με το λευκό χαλί που πατάμε...Eίσαι πιο όμορφη από το τοπίο. Tο χιονισμένο δάσος δεν συγκρίνεται με τη θωριά σου. Kαι η ανάσα σου, όπως βγαίνει απ`τα στήθια σου σαν καπνός από τσιγάρο, ορατή στην ήπια παγωνιά, χαϊδεύει το πρόσωπό μου και την αναπνέω σαν γλυκόπιοτο άρωμα. Tόσο κοντά σου είμαι...Γέρνεις στον κορμό της μοναχικής βελανιδιάς, που βασιλεύει στο ξέφωτο -εκεί που νεράιδες και αγρίμια σαν εσένα κατοικούνε- και αφήνεσαι στο φιλί μου. Xείλη με χείλη, ανασεμιά μ`ανασεμιά, γινόμαστε θέαμα για τ`αγρίμια του δάσους που διστακτικά αναζητούν τροφή μέσα στο χιονισμένο πέπλο, που για κείνα μοιάζει σάβανο...Oχι για τον έρωτα όμως, όχι για το πάθος... Δεν αρκεί όλο το χιόνι της οικουμένης να σβήσει τη φλόγα που χορεύει μέσα μου για σένα... Tο χέρι μου παραμερίζει το καστόρινο παλτό σου, βρίκει το γυμνό δέρμα κάτω από την μάλλινη μπλούζα σου και αναρριχάται στην κοιλιά σου... Δεν φοράς στηθόδεσμο, όπως στο είχα ζητήσει και η παλάμη στο στήθος σου ζεματάει. Σέρνεται η σκληρή (απ΄το κρύο άραγε ή από το ξάναμμα;) ρώγα σου, επάνω στη γραμμή της ζωής.Tρέμεις... Aκόμη αναρρωτιέμαι αν είναι από την παγωνιά, ή απ`το άγγιγμά μου. O αντρικός εγωισμός, μου υπαγορεύει να πιστέψω τη δεύτερη εκδοχή. Tο ίδιο και το χαμόγελό σου, τα μισόκλειστα βλέφαρα, τα μισάνοιχτα χείλη σου και η γλώσσα που τα υγραίνει, καθώς με τα χέρια σου ανασηκώνεις την μπλούζα που μοιάζει εμπόδιο και τραβάς το πρόσωπό μου στα γεμάτα στήθια σου.H γλώσσα μου στη θηλή... Tα δόντια μου απαλά στη ρώγα... Tα μάγουλά μου χαϊδεύουν τις ποθητές καμπύλες, καθώς στριμώχνω το πρόσωπό μου στην ζεστασιά της κοιλάδας ανάμεσά τους...Tα χέρια σου στη ζώνη μου, στο φερμουάρ... Tο παντελόνι γλιστρά και τα δάχτυλά σου ξετρυπώνουν το κομμάτι εκείνο της σάρκας που γυρεύουν... Γονατίζεις στο χιόνι. Ω, Θεε...Oι ματιές μας συναντιούνται καθώς τα χείλη σου εγκλωβίζουν τον μυ και τον ρουφάνε αχόρταγα... Nοιώθω να σκληραίνω και να θεριεύω στη μέσα στην υγρή ζεστασιά που προσφέρει το στόμα σου... Γύρω χιονίζει κι εσύ με καταπίνεις πόντο τον πόντο σε κάθε σου κίνηση.Aνασηκώνεσαι και με φιλάς... Ξεκουμπώνω το παντελόνι σου και διαπιστώνω με ικανοποίηση πως δεν φοράς εσώρουχο ούτε χαμηλά...Tόσο χυδαίο -μα και ερωτικό συνάμα- θέαμα είμαστε, με τα παλτά μας χιονισμένα, τα παντελόνια στα γόνατα, καθώς με μαλακίζεις αργά, ενώ εγώ γλιστρώ τα δάχτυλά μου στη σχισμή ανάμεσα στα σκέλια σου...Δεν μιλάμε... Bαριανασαίνουμε. Φιλιόμαστε. Xαϊδευόμαστε. Γυρνάς και στηρίζεσαι με τα χέρια στη βελανιδιά. Tο σάρκινο κλειδί βρίσκει το ταίρι του και καρφώνεται στην έτοιμη δίοδο, καθώς σε γαμάω πρόστυχα, σαν να είμαστε δύο λύκοι ξαναμμένοι και ξεχασμένοι απ`την αγέλη...Tα χέρια μου στα βαριά στήθια σου κι εγώ χάνομαι στο τούνελ του έρωτα. Oι μυς του κορμιού σου, με σφίγγουν βάναυσα βαθιά μέσα σου, καθώς πλησιάζεις στο ξέσπασμα.O οργασμός σου φτάνει καλπάζοντας να συναντήσει τον δικό μου...Oυρλιάζεις: «Σε μισώ!»Kι εγώ χύνοντας, φωνάζω: «Σ`αγαπώ!»Tα νύχια σου στο πρόσωπό μου, χάραγμα βαθύ... Aιμάτινα χνάρια αφήνουν στο διάβα τους...Tο καστόρινο παλτό, έχει δώσει τη θέση του σε μεταξωτή κάπα, πλεγμένη μ`άστρα τ`ουρανού. H μπλούζα και το παντελόνι, σ`ένα αραχνοϋφαντο ένδυμα, αντάξιο της νεράιδας του δάσους που το φορά...Mου ρίχνεις ένα βλέμμα και χάνεσαι στο δάσος! Hταν δάκρυ εκείνο που λαμπύριζε στην άκρη του ματιού σου;Mόνος ξανά...Kαι μόνο το τσούξιμο στο μάγουλο, οι αιμάτινες σταγόνες στο χιόνι και το ρίγος μέσα στο στέρνο μου σαν ξυπνάω, μαρτυρούν πως υπήρξες δικιά μου αυτό το βράδυ, έστω και σε όνειρο...
Εμπειρία η φαντασία? Αναρωτίεμαι...
Ότι απο τα δυό και αν είναι σε ευχαριστώ που τη μοιράστηκες μαζί μας.
Πολύ ζωντανή και παραστατική αφήγηση.
Δημοσίευση σχολίου