Ήρεμη Δύναμη.

Όπως ο Φοίνικας , το πουλί της φωτιάς ,

γεννιέται ξανά από τις ίδιες του τις στάχτες ,

έτσι και εκείνη βίωνε για πρώτη φορά την

δύναμη της αναγέννησης να την κατακλύζει.

Το άλλοτε φοβισμένο κοριτσάκι βρισκόταν

τώρα στο γραφείο του ορθώνοντας για πρώτη

φορά το ανάστημα της και με βλέμμα αγέρωχο

ερχόταν αντιμέτωπη χωρίς ίχνος δειλίας με

την αλαζονεία του ανθρώπου που την είχε

φέρει στα πρόθυρα της τρέλας.

Με ψέματα υπέροχα τυλιγμένα σε υφαντό μετάξι ,

σμιλεμένο θαρρείς αέρινα με το αδράχτι της

υποκρισίας του, την οδηγούσε σε μονοπάτια τόσο

όμορφα φτιασμένα και τόσο ευκολοδιάβατα που

φάνταζαν τόσο ονειρικά στα αθώα της μάτια ώστε

αρνούνταν να ακούσει τη φωνή της διαίσθησης σαν

αυτή της φώναζε σε κάθε ολοφάνερο ολίσθημα του.

Ότι όμως λάμπει δεν είναι χρυσός και σε μια και

μόνο στιγμή ,τα πλινθόκτιστα λουλουδένια μονοπάτια

γίνηκαν αδιέξοδα με απόκρημνους γκρεμούς και

κοφτερά βράχια που πλήγιαζαν την ψυχή της ,κάθε

που απεγνωσμένα πάλευε διέξοδο να βρει.

Μα ο θρίαμβος του δεν κράτησε πολύ. Είχε υποτιμήσει

την αντίπαλο του και τώρα είχε έρθει η ώρα του δικού

του Βατερλώ. Απέναντι του στέκονταν μια τελείως

διαφορετική γυναίκα , σίγουρη για τον εαυτό της ,

δυνατή μα συνάμα και τόσο γαλήνια που τον τρόμαζε .

Τα μάτια του απέφευγαν εσκεμμένα κάθε της βλέμμα

και με το κεφάλι σκυφτό άκουγε ανήμπορος να

αντιδράσει τον πύρινο και τόσο σταθερό λόγο της

να διαλύει την περηφάνια του.

Στα λόγια της ο φόβος, που κάποτε την πλημμύριζε

και που την οδηγούσε να δέχεται ακόμα και τον

εξευτελισμό της ζητώντας συγγνώμη, είχε

αντικατασταθεί από οίκτο για το ανδρείκελο που

χωρίς ίχνος κομπασμού πια σωριαζόταν μπροστά της.

-Δεν αξίζεις ούτε καν να σε λυπούνται…
Είπε τελειώνοντας και έφυγε αεράτα από το γραφείο

κλείνοντας της πόρτα μαλακά πίσω της.

Ξάφνου η ζωή της αποκτούσε και πάλι νόημα
και το σημαντικότερο από όλα ήταν ότι πλέον
έβλεπε ξεκάθαρα την αιτία αυτής της αλλαγής.
Η καρδιά της επιτέλους πλημμύριζε από την
ενέργεια και την ανυπόκριτη αγάπη ενός νέου
προσώπου που μπήκε στη ζωή της σε χρόνο νεκρό
και δεν δίστασε να δει σε αυτήν όσα οι άλλοι
προσπαθούσαν πεισματικά να της αποκρύψουν.

Ένας φοίνικας αναγεννήθηκε μέσα της. Μια ήρεμη
δύναμη την κατέκλυσε και για πρώτη φορά στη ζωή
της ένοιωσε την απόλυτη γαλήνη.