Κάποτε, αλήθεια σας λέω,
είδα το γέρο-χρόνο να μετράει με πλάτη!
Ο ήλιος έδυε και ανέτειλε το φεγγάρι.
Η ώρα άδειαζε από το εικοσιτέσσερα στο μηδέν.
Οι άνθρωποι ένιωναν με τα χρόνια.
Οι νεκροί ζούσαν ξανά.
Έτρεξα, λοιπόν, να γνωρίσω
κείνους που τον μπερδέψαν,
να μάθω πως τον κατάφεραν
και αντίστροφα μετρά.
Και είδα έκπληκτος μωρά,
δίχως να έχουν καν λαλιά.
Τότε κατάλαβα μονάχα,
πως εκείνος μας είχε ξεγελάσει…
11 σχόλια:
Κλέφτης χρόνος...πάντα μας ξεγελάει.
Πολύ όμορφη ανάρτηση πνεύμα μου... αν και θα σε προτιμούσα απόψε σαν οινόπνευμα...
Καληνύχτα.
Ποτέ δεν είναι αργά να καταλάβουμε..
Τη καλισπέρα μου!
Γι' αυτό λέμε "κερδίζω χρόνο" κι όχι "κερδίζω ΤΟΝ χρόνο"... Γιατί σ' αυτήν την πάλη ένας είναι ο μόνιμος νικητής...
καλημέρα!
Πρέπει να 'σαι πάντα μεθυσμένος. Εκεί είναι όλη η ιστορία. Είναι το μοναδικό πρόβλημα. Για να μη νιώθετε το φρικτό φορτίο του Χρόνου που σπάζει στους ώμους σας και σας γέρνει στην γη, πρέπει να μεθάτε αδιάκοπα. Αλλά με τι ; Με κρασί, με ποίηση, ή με αρετή, όπως σας αρέσει. Αλλά μεθύστε. Και αν μερικές φορές, στα σκαλιά ενός παλατιού, στο πράσινο χορτάρι ενός χαντακιού, μέσα στη σκυθρωπή μοναξιά της κάμαρας σας, ξυπνάτε, με το μεθύσι κι’όλα ελαττωμένο και χαμένο, ρωτήστε τον αέρα, το κύμα, το άστρο, το πουλί, το ρολόι, το κάθε τι που φεύγει, το κάθε τι που βογκά, το κάθε τι που κυλά, το κάθε τι που τραγουδά, ρωτήστε τι ώρα είναι… και ο αέρας, το κύμα, το άστρο, το πουλί, το ρολόι θα σας απαντήσουν : "Είναι η ώρα να μεθύσετε! Για να μην είσαστε οι βασανισμένοι σκλάβοι του Χρόνου, μεθύστε, μεθύστε χωρίς διακοπή! Με κρασί, με ποιήση, ή με αρετή, όπως σας αρέσει".
Πεζό ποίημα του Charles Baudelaire.
Εγώ πάλι λέω ,για να μην είμαι βασανισμένος σκλάβος του χρόνου να μεθώ με έρωτα.
Όπως και να έχει ταξιδιάρικο ποίημα μας έγραψες πάλι.
Σιδερένια καλησπέρα
πολύ μου άρεσε τούτο εδώ το ποίημά σου πνευματάκι.. αν και εδώ που τα λέμε ο χρόνος θα έπρεπε να γράφει ανάποδα.. να γεννιόμαστε γέροι με τη γνώση και να πεθαίναμε μωρά..
τότε να δεις πώς θα ζούσαμε και τι ποιήματα θα γράφαμε.. ΄
ώρα σου καλή
να χαμογελάς και να προσέχεις..
.... όλα αυτά τα είδες εσύ την Κυριακή 5 Οκτωβρίου....
κι εγώ που νόμιζα πως άλλα είδες !!
Εστω μωρά....
καλά, καλώς ήλθα
Κερασοφιλιά
Xμ... πολύ-πολύ όμορφο κι έξυπνο ταυτόχρονα! Αλλά ας μην αγχωνόμαστε για το χρόνο, είναι τόσο κρίμα... Ας τον ζούμε απλώς με την καρδιά μας!
(Και είχα & γενέθλια "χθες"!)
Να περνάς υπέροχα καλέ μου!
Leo μου, κι όμως! Θα΄ταν υπέροχο να μπορούσαμε να ήμαστε πάλι μωρά. Θα ξαναρχίζαμε απ΄την αρχή... Ή ακόμα καλύτερα να "παλινδρομούσαμε" κατά βούληση!
Το κακό είναι ότι από κάποια ηλικία και μετά το "Αντίστροφα" είναι αναπόφευκτο και τελείως διαφορετικό από αυτό που γράφεις εδώ...
κάποτε, αλήθεια σας λέω,
είδα κι έναν αλήτη καιρό να γνέφει στο μετά...
κι εκείνο χαμογέλασε...ήξερε πως δεν θα συναντιόντουσαν ποτέ...
φιλιά βρόχινα...
Jacki, Το οινόπνευμα ποτέ δεν βοηθά, μόνο προσωρινά θολώνει την κρίση σε καιρούς που την έχουμε τόσο ανάγκη...
Kaveiros, Δεν θα μπορούσα να συμφωνήσω περισσότερο.
Καλως όρισες.
Aggelika, Πολύ σωστά!
Το μόνο που μπορούμε να κάνουμε είναι να αγαπήσουμε κάθε στιγμή που μας δίνει και να μην τον υποτιμήσουμε ποτέ...
Σιδερά μου, Αυτή τη μέθη μάλιστα!
κα γω την προτιμώ και είναι ότι καλύτερο μπορείς να κάνεις με το χρόνο που σου δώθηκε...
Για μια ακόμη φορά σε ευχαριστώ για το υπέροχο σχόλιο σου.
Σταγόνα μου, Αυτό πολλοί το έχουν ευχηθεί,μα για να μην μας το επιτρέπει ο γέρο-χρόνος κάτι θα ξέρει παραπάνω...
Την καλησπέρα μου σε όλους και όλες.
Γλυκόκερασοζουζούνα , Χαχαχα. Πολύ ωραία το έθεσες και μέσα στο κλίμα του κειμένου :-).
Καλως σε βρήκα λοιπόν.
Ηλιαχτίδα, Ας ακολουθήσουμε όλοι την προτροπή σου. Είναι ότι καλύτερο!
Χρόνια σου πολλά και καλά
Charmed one, Το κατα βούληση είναι αυτό που ακόμη και ο πάνσοφος χρόνος θα φοβόταν...Γιατί κάπου εκεί ο άνθρωπος πάντα έχανε το μέτρο...
Νεράιδα της βροχής, και ο χρόνος, ο αλήτης, ανταπέδωσε.
Γιατί η καταλληλότερη στιγμή θα ήταν το τώρα...
Την καλησπέρα μου σε όλους και όλες.
Δημοσίευση σχολίου