Πέμπτη 6 Νοεμβρίου 2008

Σκοτεινός Θάλαμος



Μέσα στο σκοτεινό σου θάλαμο, βάλθηκες
να εμφανίσεις όλες σου τις σκέψεις.
Τις ξεχωρίζεις πυρετωδώς όλη νύχτα.
Τοποθετείς μια εδώ και μια πιο κει.
Τις στοιβάζεις ομοιόμορφα και κολλάς
επάνω τους πολύχρωμες ετικέτες, ανάλογα
με την ποιότητα που τυπώνεται η κάθε μια.

-Να εδώ, μπροστά μπροστά, θα μπουν
όσες βγήκαν έντονες και καθαρές.- είπες.
Αυτές με τις όμορφες αναμνήσεις των
νεανικών σου χρόνων, τότε που ακόμη
πίστευες πως θα άλλαζες τον κόσμο.
Τις σταμπάρεις με κόκκινο, να διακρίνονται
εύκολα , να σου θυμίζουν όσα θαυμαστά
κάποτε κατείχες.

Πέρα στη γωνία, με καρτελάκι κίτρινο,
θα βάλεις εκείνες που αποτυπώθηκαν
θαμπά στο φωτογραφικό χαρτί.
Θύμησες άνοστες και ουδέτερες
από μια ζωή που γίνηκε ρουτίνα,
μα δεν βαριέσαι -ούτε κρύο ούτε ζέστη-
όπως έλεγε και εκείνος σαν τον ρώταγες.
Όλες όσες κάποτε βάφτιζες
καλές μήπως και παρεξηγηθεί ο θεός και
σου στερήσει ακόμη και αυτές

Και στο υπόγειο στοιβάζεις όσες εικόνες
καταστράφηκαν. Σκέψεις μαύρες με
ετικέτα στο ίδιο χρώμα. Εκεί που τελικά
κατέληξαν όλές σου οι θυσίες, στο σημείο
που σε οδήγησαν όλες σου οι ανοχές και
ας μην το πίστευες ποτέ ενώ μαχόσουν
με το δόρυ σου ανύπαρκτους ανεμόμυλους.
Θαμμένες εκεί θα τις αφήσεις, για πάντα,
να μην διακρίνονται καν στο σκοτάδι
αν και τα μάτια σου το συνήθισαν πια.

-Μα πως επέτρεψα στον εαυτό μου
να σκορπίσει σε τόσα κομμάτια- ψιθύρισες
-Θα ήθελα να είχα ένα μικρό διαμαντένιο
φτυαράκι να τις πάρω και να τις πετάξω
στα σκουπίδια να απαλλαγώ απο αυτές
γιατί μόνο χώρο πιάνουν-

Ψάχνεις στην ανάλυση της φωτογραφικής
σου μηχανής να βρεις εκείνη τη ρύθμιση
που θύμιζε μονάδα. Μια μονάδα που κάποτε
ήταν –ένα- , -το νούμερο ένα- και που τώρα
πια είναι απλά ένα ψηφίο πάνω απο το μηδέν.
Ένα μηδέν απόλυτο, που πολύ κοντά του
βρίσκεσαι.

-H μηχανή θα φταίει- αποφάνθηκες
ως ειδικός και την πέταξες στα σκουπίδια
Έτσι κι αλλιώς δεν είχε καν εγγύηση….

17 σχόλια:

jacki είπε...

Είναι τόσο όμορφο το κείμενο. Για τις σκέψεις μας που εμφανίζονται στο μαύρο θάλαμο..
Υπέροχο. Φανταστικό. Πολύ θα ήθελα να βρεθώ έστω και μια φορά σε ένα τέτοιο θάλαμο και να δω πως εμφανίζονται οι πιο καθαρές και οι πιο θολές μου σκέψεις.
Καλημέρα.

Kaveiros είπε...

σκοτεινός θάλαμος=σταματημός του χρόνου...

Ανώνυμος είπε...

Πνευματάκι μου εγώ τη βρίσκω πολύ επώδυνη αυτή τη διαδικασία εμφάνισης όλων μας των σκέψεων.. ποιός άραγε θα το άντεχε..
παρόλα αυτά ο δικός σου τρόπος εμφάνισης των σκέψεών σου ειναι υπέροχος..
σε χαιρετώ και σου εύχομαι να είσαι πάντα καλά..

Unknown είπε...

οι μηχανές αποδεικνύονται άχρηστες σαν δεν αναδεικνύουν τα ζητούμενα. "άλλος φταίει" συνήθως κι εύκολα εκσφενδονίζεται στο άπειρο...΄

άπειρο...χωρίς ανάσα είναι κάπου εκεί και θα 'θελα να πάω να βρω κάτι τέτοια χρήσιμα ή μη αντικείμενα...

να τους μάθω καινούργιους τρόπους εμφάνισης. ολόγραμμα σκιερό μιας δήθεν ύπαρξης σ' ένα κενό του χρόνου...

κι αν το κόλπο δεν πιάσει, ε...άλλο ένα αντικείμενο κι εγώ για να αιωρούμαι...

φιλιά βρόχινα...

naya είπε...

Ξερεις τι παθαινω με τα κειμενα σου?Μιλουν αρκετα δυνατα μεσα μου κ δεν μπορω να αποστασιοποιηθω ευκολα.Κυριως με τις σκεψεις "που βαφτιζες καλες μηπως παρεξηγηθει ο θεος κ σου τις στερησει"μου φερνει γνωριμα συναισθηματα..
Α,στο καλο..καλα εκανε κ την πεταξε!Ποιος θελει να ξαναφτιαξει μια μηχανη χωρις καλη αναλυση?

bluesmartoula είπε...

Κι έτσι, με απόλυτη ανακούφιση κι ηρεμία, κρύφτηκες πάλι πίσω απ΄το μαύρο πανί της παλιάς εκείνης μηχανής, να ξανατραβήξεις σκηνές κι αναμνήσεις. Όταν τις ξαναεμφανίσεις, ίσως, κάποια απ΄αυτές, κάποια παράξενη στιγμή, γίνει κόκκινη. Αλλά αμφιβάλλεις ότι θα την αναγνωρίσεις, τόσο πολύ που'χει συνηθίσει το μάτι και το μυαλό στο μαύρο...


Δάκρυ...


Μπλέ Καληνύχτα Leo μου...

Χαρά είπε...

σιχαίνομαι τις φωτογραφίες. από όλες τις πλευρές. πραγματικά μόνο πόνο μπορούν να φέρουν. είτε απεικονίζουν ένα πρόσωπο είτε μια έκφραση φέρνουν στο φως τόσα πολλά. που καμιά φορά δεν τα αντέχω

ΝΑΪΑΔΑ είπε...

μα πως αφησα τον εαυτο μου να σκορπισει σε τοσα κομματια...;
κι αυτη μου η επιμονη να βγαζω παντα φωτογραφιες εκεινες τις στιγμες...
τωρα πιανουν χωρο σε ενα σκοτεινο υπογειο...που αποφευγω να καθαρισω...
νεραιδενιο φιλι!

ocsoul είπε...

πάντα φταίει η μηχανή... και ποτέ δεν έχει εγγύηση...

Axis Mundi είπε...

πολύ δυνατό, γιατί μάλλον είναι πολύ αληθινό.
Την καλησπέρα μου

aggelika είπε...

είσαι μεγάλος ποιητής γιατί πολύ απλά λες μεγάλες αλήθειες!
Τέλειο το κείμενο!!

Ανώνυμος είπε...

αυτή τη εγγύηση φοβόμαστε..και αυτή την εγγύηση είναι που ενώ έχουμε το χαρτί και το μολύβι,δεν την γράφουμε ποτε..

ίσως να πρέπει καπου καπου να θυμόμαστε όλα αυτά που καποτε μας έδιναν εγγυήσεις..γιατί είναι αυτά που έπλασαν τη ψυχή μας..

Ατθάνα είπε...

για μένα, ότι καλύτερο έχεις γράψει...

φτυαράκι διαμαντένιο με όραση χαμαιλέοντα...τίποτα να μη ξεφεύγει!

φιλιά ;)

Ανώνυμος είπε...

Τυχαία βρέθηκα στις σελίδες σου και πραγματικά χαίρομαι που η τύχη υπήρξε τόσο καλά μαζί μου...

Να είσαι καλά!

πνευμα είπε...

Jacki, και εγώ θα το ήθελα και ας είναι επώδυνη η διαδικασία...

Σε ευχαριστώ για τα καλά σου λόγια.


Κάβειρε, Συμφωνώ. Κάθε μας σκέψη ή ανάμνηση παγώνει το χρόνο... Έστω και για κλάσματα του δευτερολέπτου.


Σταγόνα, Δύσκολα εντέχεται μα πολλές φορές είναι απαραίτητο για να επαναπροσδιορίσουμε τη ζωή και τους στόχους μας.

Σε ευχαριστώ για το όμορφο σχόλιο σου.

Νεράιδα της βροχής, Τα ζητούμενα αναδεικνύονται μόνο σαν αποφασίσουμε να τά δουμε στις πραγματικές τους διαστάσεις. Ώς τότε όμως πάντα θα υπάρχει και μια μηχανή να ρίχνουμε την ευθύνη...


Naya, Αλήθεια πιστεύεις πως έφταιγε η μηχανή? ή μήπως ο φωτογράφος δεν ήξερε πως να τις εμφανίσει?


Την καλημέρα μου.

πνευμα είπε...

Charmed one, ...και τότε θα φταίει ξανά η παλιά μηχανή σου, που παραμορφώνει τα χρώματα και μπερδεύει την πάντα ολόσωστη κρίση σου.


Χαρά, Οι φωτογραφίες απλά αποθανατίζουν τις στιγμές. Το αν όμως είναι όμορφες η άσχημες είναι δική μας ευθύνη...


Ναιάδα, Ενσταντανέ λάθος επιλογών που στοιχειώνουν τη ζωή μας...


Ocsoul, Τα πάντα φταίνε εκτός απο εμάς...


Axis mundi, Χαίρομαι που σου άρεσε.

πνευμα είπε...

Aggelika, Με τιμούν τα λόγια σου μα μόνο ποιητής δεν είμαι.
Ίσως μονάχα... ένα στοιχάκι.

Σε ευχαριστώ


Βότσαλα στο πανί, Θέλει μεγάλα κότσια αυτή η εγγύηση και πάνω απο όλα προυποθέτει παραδοχή στα λάθη...


Καρυάτιδα, Έτσι θα έπρεπε να είναι...

Χαίρομαι που σου άρεσε τόσο


Μαρία κ, Σε ευχαριστώ πολύ και καλώς όρισες.


Την καλησπέρα μου σε όλες και όλους.